Voordat 2020 geschiedenis wordt en in de annalen zal worden bijgeschreven als een waardeloos jaar, is het voor mij wel dienstig om nog een paar vlekjes weg te werken om met een schone lei en verwachtingsvol aan een nieuw jaar te beginnen. Met vlekjes bedoel ik de bronnen van ergernis die ik telkens weer door de berichtgeving of anderszins voorgetoverd kreeg en waar ik dus niet omheen kon en die mijn levern er niet vrolijker op maakten, mij gewoon danig irriteerden. Zoals daar dus in willekeurige volgorde waren:
Donald Trump – Willem Engel – Thierry Baudet – Arnold Karskens – Jort Kelder – Viktor Orban – Gerard Joling – Geert Wilders – Joost Eerdmans – Gerard Blankestijn
Als we van deze figuren nou eens in 2021 niets meer zouden horen, dan moet de wereld er vast een stuk beter op worden.
Er zit geen linkserd bij. 😉
Ik kan niet anders dan zo reageren op dit soort figuren.
Het is natuurlijk nog steeds niet verplicht om kennis te nemen van wat er in het land en de wereld gaande is. Sommigen distantiëren zich daarvan, dus ergernis is een keuze.