Nachtmerrie in Amerika?

De Amerikaanse verkiezingen zijn inmidels alweer anderhalve week achter de rug zonder dat de verliezer, Trump, ook maar een centimeter heeft bewogen en zijn nederlaag heeft erkend. Integendeel, hij is zich alleen maar meer gaan vastbijten in zijn fantasie, zijn leugen en ongelijk. Alsof hij zijn eigen masterplan aan het uitvoeren is, gesteund als hij zich weet door het gros van zijn partij en dat rabiate deel van de Amerikaanse natie dat blind achter zijn barre nonsens aanloopt. Tegen elke verdrukking in blijft Trump vooruithollen alsof zijn realiteit de enige werkelijkheid is en ook behoort te zijn.Waardoor onherroepelijk de vraagt rijst die ik op 29 oktober in mijn blog stelde en die Bert Wagendorp vandaag in zijn column in de Volkskrant herhaalde. Zou het onmogelijke dan toch mogelijk zijn? Het zal toch, hoop ik niet zo zijn dat ik met de beantwoording van die vraag op 29 oktober het gelijk aan mijn zijde heb gekregen? Daarom, beste lezer, oordeel zelf als ik datzelfde betoog – heel ongebruikelijk – hier nog eens herhaal.

Zou het onmogelijk geachte dan toch mogelijk kunnen worden? Kan er dan toch een complottheorie, hoe onwaarschijnlijk ze ooit leek, bewaarheid worden? Bijvoorbeeld een complot tegen het Amerika zoals het ooit door de founding fathers was bedoeld, dat nu gesmeed wordt om het op Election Day, op 3 november, tot uitvoering te brengen. Er zijn nogal wat voortekenen die erop wijzen dat Trump en zijn hofhouding meer dan snode plannen hebben. En natuurlijk is geen weldenkend mens bereid om zulke bizarre onzin te geloven. Maar heeft Trump de afgelopen jaren niet aanleiding genoeg gegeven om dat geloof te voeden, zoals ook het idee van een complottheorie steeds meer kansen kreeg. Dus waarom zou er ergens in het begin van november, als de verkiezingsuitslag Trump tegenvalt of niet aanstaat, niet een greep naar de constitutionele macht kunnen worden gedaan? Gedurende de jaren van zijn presidentschap heeft hij immers daar voldoende zaadjes voor gezaaid. In het Hooggerechtshof heeft hij een hem welgezinde meerderheid weten te construeren. Door permanent de traditionele media ervan te beschuldigen dat zij nepnieuws verspreiden, dus leugenachtig zijn, heeft hij het geloof in de betrouwbaarheid van de media en de vrije pers ondermijnd, terwijl hij paralel daaraan Twitter tot zijn eigen spreekbuis heeft gemaakt en de massieve en blinde steun van de populaire zender Foxnews in de schoot geworpen kreeg.

Met verdachtmakingen en verzinsels bestreed hij zijn politieke, culturele en journalistieke tegenstanders, met geen ander doel dan hen vleugellam te maken en in een kwaad daglicht te zetten bij een groot publiek, dat daardoor het geloof in hen moest verliezen. Met Trump ging, kon en mocht de leugen gewoon regeren. Wat het in diskrediet brengen van de tegenstander des te eenvoudiger maakte. De oppositie tegen Trump moest zo worden verzwakt, zoals langs diezelfde weg het geloof in het democratisch verkiezingsproces diende te worden ondermijnd. Wat dan ook door wetgeving, decreten en uitspraken van het Hooggerechtshof stelselmatig is gebeurd, maar nog het meest en vooral door de voortdurend door Trump uitgesproken twijfel over de eerlijkheid en de objectiviteit van het verkiezingsproces. Met als uitkomst een klimaat dat langzamerhand rijp is voor Trump om zijn slag voor nog eens vier jaar te slaan. Waardoor hij dan de ruimte heeft om de Trump – dynastie definitiever en voor langer te vestigen. Zo kun je alsmaar verder in de richting van het autocratisch model in Amerika redeneren. Zelfs als je weldenkend en goed van vertrouwen bent en het diep verankerd geloof koestert dat zoiets niet mogelijk is in de oudste democratie die Amerika wel is. Want is ditzelfde land niet het land van de onbegrensde mogelijkheden, waar het onmogelijke dus wel degelijk mogelijk is?

Advertentie