Dit gedicht “Op het ogenblik” laat de vluchtigheid en betrekkelijkheid van stemmingen, sferen en gebeurtenissen zien en horen. Met dank aan Hanny Michaelis (1922 – 2007), die ooit nog eens met Reve getrouwd is geweest.
Op het ogenblik
dat ik de gordijnen wegschuif
en me in laat palmen door
het uitzicht op luchtige wolken
boven met meeuwen bespikkelde
geveltoppen in de ochtendzon
zet een leger zich in beweging,
vliegen huizen in brand,
wordt er tegen wil en dank
gestorven en geboren.
De gedachte daaraan
wekt schuldgevoel waar niemand
iets aan heeft en dat zich
als een vlieg verjagen laat.
Terwijl geen vijf pas achter mij
iemand ontzet terugdeinst
voor de zoveelste ongenode dag
hoor ik me langs mijn neus weg vragen:
wil je thee of koffie vandaag?
