Van Chauvigny naar Lyon
Wat een klasbak, die Marc Hirschi, die gisteren met afstand ‘man of the match’was dankzij zijn eindelijk behaalde etappewinst, maar meer nog door zijn indrukwekkende solo van veertig kilometer. Waarmee hij meteen aanspraak kan maken op de titel van ‘revelatie van deze Tour’, nog meer dan de nog jongere Sloveen Pogacar die er trouwens ook wat van kan. Maar wat Marc Hirschi laat zien – denk nog eens aan zijn solo van 90 kilometer naar Laruns – slaat alles. Wat zou dit 22 – jarig Zwitserse talent nog meer in petto hebben? (12e etappe)
Hoe lang is het niet geleden dat de Tour een puur Westeuropese aangelegenheid was, met de Fransen, Belgen, Italianen en Spanjaarden die mochten heersen, met hier een daar een Nederlandse duit in het zakje? De wielersport is ook geglobaliseerd. En hoe, hebben we gisteren kunnen merken in een gebied dat bijna niet franser kan. Want in het Centraal Massief, in de Cantal, bevochten Slovenen en Colombianen het primaat in de Tour, met Westeuropeanen als helpers aan hun zij. Zo zeer blijkt het te kunnen verkeren, als de wereld nog slechts een en dezelfde speelplaats wordt. (13e etappe)
De overwinning van Soren Kragh Pedersen in de 14e Touretappe in Lyon leverde een iconisch beeld op dat nog lang in mijn geheugen gegrift zal blijven. Allereerst omdat het een sterke gelijkenis had met een overwinning van Erik Dekker zo’n twintig jaar geleden. Maar nog meer vanwege het beeld van die in zijn eentje finishende wielrenner op een brede weg in Lyon zonder publiek eromheen, met op de achtergrond, toch te ver weg, een vanuit het duister van een breed viaduct opdoemend peloton dat als een compacte roedel vruchteloos op zijn prooi aan het jagen is. Geen filmregisseur had zo’n beeld neer kunnen zetten. (14e etappe)
robschimmert 