Ze is in de mediawereld langzamerhand uitgegroeid tot dat type onkruid dat je niet uitgeroeid krijgt. Zevenblad. Dat soort dus, dat je maar tegen blijft komen, ondanks Round Up of nog milieu-onvriendelijker. Je krijgt het zelfs niet weggebrand. Nou, die status heeft tv-recensente Angela de Jong dus ten lange leste gekregen. Er lijkt geen kruid tegen haar gewassen te zijn, omdat ze altijd weer ergens opduikt. Totdat dat paardenmiddel van stal wordt gehaald, dat de naam Marcel van Roosmalen draagt. Want die weet met zijn pen en zijn macht over het woord haar zo neer te sabelen dat ze niet eens meer tollend van ongeloof op staat. Wat dan bij hem dus van zo gaat, in de NRC van vandaag:
“Een half uur na de eerste uitzending van Voetbal Inside volgde de analyse van Angela de Jong, de door Hans Nijenhuis veel te hard opgeblazen ballon van het AD. Ze zat aan bij Op1 en had, zoals gebruikelijk, aan een halve uitzending genoeg om een keihard oordeel te vellen. De schwung was er bij het voetbalpraatprogramma voor altijd uit. Uiteraard overschatte ze zichzelf ook weer: ze memoreerde dat ze ook was besproken door ‘de heren’, hetgeen volgens haar ‘natuurlijk’ allemaal bedoeld was om haar gunstig te stemmen… Maar daar trapte ze uiteraard niet in, zei ze met de jaloersmakende zelfverzekerdheid van iemand die denkt dat de aarde plat is. Ze is zo dom dat ze zelf denkt dat ze altijd gelijk heeft.”
Een takkewijf. Zo vat ik het samen.
En zo is het maar net.
Ik heb haar column opgezocht en gelezen, het gaf me een idee van dat programma dat ik nooit de moeite vind om te gaan zien, vond het ook wel leuk om te lezen. Niks mis mee. Ik heb de bedoelde uitzending Op1 niet gezien en vraag me af hoe het kan dat zij zoveel gram over zichzelf heeft kunnen afroepen door een hoge eigendunk en zelfverzekerd te zijn. Geven de heren die over haar oordelen daar niet ook blijk van?
Het hoort niet dat ‘een eenvoudige huisvrouw’ zo’n grote muil op zet, zo denkt intellectueel Nederland, ze hoort achter de wastobbe