Er zijn genoeg redenen te verzinnen om echt ongerust te zijn over het lot van de Wit – Russen en meer nog over het verloop van de opstand tegen hun staatshoofd Loekasjenko. Want er lijkt zich in het hele, nu al revolutionnaire, proces een patroon aan te dienen dat zorgen moet baren. Er zijn teveel aanknopingspunten te onderkennen die zich ook al in eerdere situaties in de Oosteuropese context hebben voorgedaan. Met steeds Vladimir Poetin op het vinkentouw, die erop gespitst is om louter Russisch voordeel uit de ondoorzichtige en gespannen omstandigheden te halen. Wat is het niet uitnodigend voor de machtspoliticus, de cynicus die Poetin is, om in troebel water te vissen. En zeg maar eens dat dat niet voorhanden is in de volgende achtertuin van hem, in Minsk en omstreken dus. Is de situatie niet te vergelijken met wat zich een aantal jaren geleden voordeed in het Oekraiense nadat het volk daar in verzet was gekomen tegen de autocraat Janoekowitsj? En leidde dat niet tot de annexatie van de Krim zonder dat er ook maar enige grootmacht in de wereld bereid was om een poot uit te steken en het plannetje van Poetin om zeep te helpen? Was de grensoorlog in en rond Donetsk, die trouwens nog altijd voortduurt, ook niet een gevolg van de duistere spelletjes die Poetin zo nodig wilde en moest spelen? En zou het niet zo maar zo kunnen zijn dat hij zijn ambities nu kan gaan verleggen naar Wit – Rusland?
De staat waarmee Rusland een of ander vage hulpverleningsovereenkomst heeft, die natuurlijk goed van pas komt als Loekasjenko de grond te heet onder de voeten wordt. Kansen te over voor Vladimir Poetin, bijna voor open doel, omdat de Wit-Russen zeker niet als anti – Russisch bekend staan en zich dus door de grote buurman graag laten helpen om zich van die gehate Loekasjenko te ontdoen. En wie of welke grootmacht zal Poetin een strobreed in de weg leggen? Trump toch zeker niet, nu hij Europa in de uitverkoop heeft gedaan, het te druk heeft met zijn eigen herverkiezing en China en de Verenigde Staten bovendien zo bezig zijn met elkaar naar de kroon te steken, dat Poetin graag dat speeltje Wit-Rusland zal worden gegund. Zoals ook de rest van de wereld er niet wakker van zal liggen, omdat het met de pandemie en de economische gevolgen ervan te veel zorgen heeft om zich ook nog eens met een Wit-Russische kwestie te bemoeien. Vandaar dat Poetin vrijelijk zijn gang zal gaan om alles en iedereen voor het volgende voldongen feit te stellen. Met na de Krim en de Donetsk-oorlog nu Wit-Rusland aan zijn zegekar, die voorlopig nog wel even doorrolt, mogelijk in de richting van de Baltische Staten. Een minder somber perspectief kan ik van de huidige situatie in Wit – Rusland niet maken. Hoe graag ik het ook anders zou willen zien.
robschimmert 
Ik ga daar morgenvroeg meteen een stokje voor steken.
Heldere analyse. Het volk heeft wel een aantal moedige stappen gezet, een mooie ervaring die je hen niet meer kunt afnemen en zich hopelijk ooit nog eens zal uitbetalen.