Slappe hap uit Bilthoven

Slappe hap. Dat is de beste typering van de wijze waarop de Nederlandse regering momenteel met de coronacrisis omgaat. De kool en de geit worden constant gespaard en wie of wat wordt er niet ontzien? Wie zijn stem verheft, wordt zeker gehoord en heeft een goede kans ook nog de zin te krijgen. Dat beeld is eigenlijk ontstaan direct nadat de zogenaamde intelligente lockdown in stappen werd afgebouwd. Wat werd begeleid met de zalvende praatjes van Rutte en de Jonge, bij wie de voortdurende verwijzing naar de eigen verantwoordelijkheid in de mond bestorven lag. Was natuurlijk ook wel lekker gemakkelijk als je bij zo’n stevige klus niet al te stevig in je schoenen staat. Logisch dat je dan gevoelig wordt voor de magische taal van Jaap van Dissel en je aan de hand van het RIVM het land door een crisis denkt te leiden. Met telkens weer dezelfde prak die in de Bilthovense keuken wordt opgewarmd om daarna door te gaan voor regeringsbeleid. Ammehoela. Slappe hap dus, waarin het smoel van een kabinet dat voor een zaak staat, ontbreekt en eigenlijk de sleutel van het succes bij de individuele burger wordt gelegd. Wat gewoon laf is omdat er op de loop gegaan wordt voor het nemen van doortastende en waarschijnlijk impopulaire maatregelen, die in elk geval wel aan ieder helderheid geven. Want zo weet men wel waar men aan toe is en wordt de kans dat ieder, deskundig of niet, van alles wat vindt en zich dus ook gerechtigd voelt om de mond open te trekken, alleen maar kleiner en krijg je rust in de tent. Waar het door de slappe hap die Rutte en de Jonge maar blijven aanbieden, gewoon aan ontbreekt.

Met als gevolg kort gedingen, demonstraties en massa’s mensen die het hele stelsel van maatregelen om het coronavirus te bestrijden aan hun laars lappen. Met verwijzing naar die zo benadrukte eigen verantwoordelijkheid, waardoor ieder de eigen gang gaat omdat men immers het beste weet wat goed is voor zichzelf. Logisch dat er verwondering is ontstaan in de landen om ons heen. En bijdragen tot een veiligheidsgevoel doet het al helemaal niet, wat zijn bevestiging krijgt in de dramatische toename van het aantal besmettingen. Waar het RIVM niets beters van maakt dan dat er sprake is van een lichte groei en geen reden tot ongerustheid vormt. Waarmee de cirkel rond is en de slappe hap die het regeringsbeleid is, opnieuw wordt verklaard. En tegelijk ook een reden is tot grote ongerustheid, zeker zolang niet – wetenden als Rutte en de Jonge blijven leunen op het softe geneuzel van van Dissel en de zijnen, die nog op geen enkel moment ook maar een argument hebben aangereikt waarom zij met hun adviezen zo permanent zijn blijven afwijken van hun overige Europese vakbroeders, waarvan toch ook verondersteld mag worden dat zij minstens zoveel expertise en deskundigheid bezitten. Mag ik mij daarom verontrust voelen? Vanwege het idee dat ik overgeleverd ben aan de softies van het RIVM. Terwijl ik juist uitkijk naar een strakke hand en een heldere lijn.

Advertentie