De pestilentie van de BN’ers

De Bekende Nederlander is een plaag geworden en heeft zich ontwikkeld tot een virus dat zich ingevreten en genesteld heeft in wat voor de Nederlandse cultuur door gaat. Te pas en te onpas wordt hij met de haren overal bij gesleept, als – ie niet zelf staat te dringen om vooral met de neus vooraan te staan en het woord te voeren. Het hele leven lijkt wel doortrokken te zijn van dit verschijnsel dat na de eeuwwisseling de vormen heeft aangenomen die het nu heeft gekregen. Het is uit zijn krachten gegroeid en een pestilentie, een virus dus, geworden zonder welke een normaal mensenleven niet meer mogelijk schijnt. Want waar en ook wanneer duiken die BN’ers niet op? Op elk gewenst en ongewenst moment loop je er tegenaan. Zonder dat echt duidelijk wordt wat hun bijdrage is, wat zij aan waarde aan de kwaliteit van het bestaan toevoegen. Zet de radio of de tv aan, sla de krant op of er op na, en de BN’er kakelt of grijnst je wel toe. Voorbeelden te over van de wijze en de mate waarin de media voor hen ruim baan maken. Of het de roddelbladen, de pulpzenders of de kwaliteitskranten zijn, er is geen enkel medium dat zich van dit bezondigen aan gemakzucht – want dat is het overduidelijk – kan vrijpleiten. Met de pretentieuze Volkskrant voorop. Want daar lacht dat “ons kent ons”, die sfeer van incest die zo kenmerkend is voor het dorp dat Amsterdam en/of Randstad heet, je dagelijks toe.

Met voortdurend het hoogste woord der BN’ers over alle zaken die er toe doen in het leven en waarvan zij dus de wijsheid in pacht schijnen te hebben. Omdat ze zo bekend zijn, bekender dan die ‘men in the street’ die nergens aan het woord komen, maar evenveel te melden hebben als bijvoorbeeld vandaag die twee volgende Bekende Nederlanders, Hedy d’Ancona en Maja van Hall, die twee pagina’s lang in de Volkskrant leeg mochten lopen over rouw en het naderend levenseinde, alsof zij daarin bij uitstek ervaringsdeskundig waren en die anonymus die een keer in de vier jaar zijn stem mag laten horen, niet. Natuurlijk wel, alleen staat die niet ingeschreven bij dat uitzendbureau van BN’ers, waaruit het voor de media zo makkelijk putten is. Want naast de deur en vaker oude bekenden, waardoor het ook nog lekker gezellig blijft. Onder ons zogezegd, hoewel het ook alsmaar muffer wordt, met uiteindelijk de onvermijdelijke spruitjeslucht die wel op moet stijgen als steeds dezelfde gezichten en geluiden gezien en gehoord worden. Omdat Nederland uiteindelijk te klein is, waardoor het scala aan BN’ers met al hun zelfgenoegzaamheid beperkt blijft en dus op den duur danig gaat vervelen. Waar we nu dus zijn beland. Althans wat mij betreft, waardoor ik ze niet meer kan zien en luchten en ze het liefste naar de vergetelheid van de eeuwige jachtvelden zou sturen……

Advertentie

Over robschimmert

een senior met een brede belangstelling en een sterke maatschappelijke betrokkenheid, die daaraan op schrift en in de vorm van een weblog vooral uitdrukking wil geven.
Dit bericht werd geplaatst in Samenleving en getagged met , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

Een reactie op De pestilentie van de BN’ers

  1. pjotr zegt:

    Het meest bijzondere aan die “bekende Nederlanders” is, dat ik doorgaans nog nooit van ze gehoord heb.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s