Het blijft verdomd lastig om niet chagrijnig te worden van al het onbenul dat tot hoofdzaak wordt gepromoveerd. Met telkens weer de media in de hoofdrol. Vandaag werd de staat van het humeur opnieuw danig op de proef gesteld omdat er weer eens een aanleiding was tot volslagen misplaatste gekte. Want het kan toch niet waar zijn dat de hernieuwde openstelling van de terrassen in Nederland zo’n zaak van levensbelang is als werd gesuggereerd door de opmaak die aan dit simpele feit werd gegeven op radio en tv. De NPO bestond het om er op drie plaatsen met camera’s live verslag van te doen. De kijker en luisteraar konden aldus getuige zijn hoe er bij wijze van spreken in Alkmaar, Amsterdam en Tilburg polonaise werd gelopen omdat er weer een getapt pilsje buiten kon worden gedronken. Alsof er ruim zeven weken niet geleefd had kunnen worden, het leven geen leven was zonder de mogelijkheid om op een terras het leven te laten passeren en van het niets te genieten. Alsof het terras, en nog meer de aanwezigheid ervan, de hoeksteen vormde van een zinvol bestaan, de crux was om aan het leven zin te geven. Zo ongeveer luidde ook het credo dat in de microfoons en voor de camera’s zonder stoppen werd rondgetoeterd.
Tot vervelens toe en wel zozeer dat het de grens van het onbenul en de domheid bereikte en in feite alleen nog maar afkeer kon opwekken. Die oppervlakkigheid, dat nergens stil bij staan en voorbij gaan aan alles en nog het meest alsof al die vijf -, zesduizend coronadoden er nooit toe hebben gedaan en niet eens volkomen ten onrechte met veel lijden en in de vergetelheid ten onder zijn gegaan aan dat smerige virus met die mooie naam. Dat lijden, die pijn die zovele naasten daarvan hebben ondervonden werd met dit stijlloze gebral weggepoetst en naar de vergetelheid verdreven. Omdat al diegenen die waren blijven leven, zo te horen het gelijk aan hun zijde hadden gekregen en dus vonden dat ze dat zo luidruchtig mochten vieren. Om daarmee tegelijk een gezicht te geven aan verachtelijk onbenul dat ook nog eens werd bekroond en omlijst met alle aandacht die er door de media aan werd gegeven. En zie daar, zo staand aan de kant en niet eens als beste stuurman, dan maar vrolijk bij te blijven.
robschimmert 
Jij hebt duidelijk andere eerste levensbehoeften dan veel anderen. ‘
Ik snap trouwens ook niets van al dat gedoe over terrasjes, en hoe vreselijk is het als je dit jaar eens niet een paar weken op je rug in de zon kunt liggen in verwegistan. Ga wat leuks doen!
Er ging er eentje zitten janken op het journaal omdat de terrassen weer open waren. Een ander vond dat hij nu beloond werd voor zoveel maanden lockdown. Ik vind het triest.
Zoals eerder al opgemerkt veroorzaakt de pers het nationale onderbuikgevoel.
Het was weer het normale dat terug kwam, dit gaat niet zonder emoties. Het sentiment duurde een uur en toen was het weer gewoon, om drie uur waren de terrassen te warm en om 6 uur waren de terrassen alweer te duur, want €3,50 voor een alcoholvrij witbier. Nu regent het en blijven we thuis.