Nogmaals over de motorduivels

Bloggen kan best een eenzame bezigheid zijn, zonder dat dat nou compassie of medeleven hoeft op te roepen. Het is namelijk zoiets als een keuze, met logischerwijs meer dan eens het gevoel van de roepende in de woestijn te zijn. Zo gaat dat als er zo nodig van allerhande meningen verkondigd moeten worden, die hier en daar wel een debat oproepen, maar het toch ook meer dan eens met een minimum aan respons moeten doen. Een fact of life heet dat en is inherent aan het bestaan van een blogger. Wat uiteraard een des te grotere vreugde en in elk geval een zweem van trots met zich mee brengt als de spijker wel eens op de kop wordt geslagen. Als dus een logje van meet af aan de afspiegeling blijkt van een breed heersend gevoel dat een paar dagen later zelfs vertolkt wordt in een uitvoerig commentaar in een prominent landelijk ochtendblad. Zonder dat er verder sprake is van een oorzakelijk verband tussen het een en het ander. Zo verging het mij wel nadat ik hier twee dagen geleden mijn gal had gespuwd over het asociale gedrag van de motorrijders in het Limburgse Heuvelland en ik mijn ergernis weerspiegeld zag in een ‘Commentaar’ op de Opinie en Debat – pagina van de Volkskrant van vanochtend. Met name de sarcastische aanhef en eerste alinea sprak daarin als volgt boekdelen:

“Hoeveel herrie ze ook maken en met hoevelen ze ook zijn, niemand legt motorrijders iets in de weg. Bijna iedereen in Nederland heeft zich er het afgelopen weekeind van kunnen overtuigen: motorrijders zijn niet getroffen door de crisismaatregelen. Samenscholingsverboden zijn niet op hen van toepassing. En aan geluidsnormen laat deze groep zich weinig gelegen liggen. Sterker: voor veel motorrijders is lawaai een wezenlijk onderdeel van hun hobby. Ronkend, knetterend en bulderend vieren zij in groepsverband de vrijheid op rivierdijken, snelwegen en de kuststreek (en niet te vergeten het Limburgse Heuvelland – Noot Robschimmert). Vooralsnog staat niets deze particuliere vorm van vertier, die voor zeer velen een bron van overlast is, in de weg…….(Samengevat : In wetgeving wordt ze consequent over het hoofd gezien)…..Met als gevolg dat de ongeveer 800 duizend motorrijders in Nederland vooralsnog onaantastbaar zijn – en zich op zonovergoten dagen vaak ook zo gedragen.”

Waarmee mijn lezers het nu ook eens van een ander horen.

Advertentie