Het moet er toch maar weer een keertje van komen. Niet van de bekentenis of de openbaarmaking dat ik al de nodige jaren – zo’n zestig – supporter van Ajax ben. Het begint inderdaad langzamerhand deel uit te maken van mijn DNA. Het is in mijn systeem gaan zitten zonder dat dit wat mij betreft gepaard gaat met klakkelosheid en zonder het vermogen om in de spiegel te kijken dan wel de hand in eigen boezem te steken. Zelfkritiek is wat mij betreft, juist als het eens even tegen zit, een groot goed en helpt vooral als de noodzaak zich voordoet om de bakens te verzetten. En daar begint het bij mij ook meteen te schuren omdat het daar nog wel eens aan wil ontbreken als het bij Ajax in wedstrijden niet loopt zoals dat gewenst en ook verwacht wordt. Met name vanuit een kring van publieke figuren rond de hoofdmacht. Denk aan Marco van Basten en Sjaak Swart, maar er zijn er nog legio van dat slag die ongezien aan kunnen sluiten bij dat kinderachtige en tegelijk pedante wijzen naar anderen als er weer eens een nederlaag is geleden of als er sprake is van een uitschakeling. Wat in een enkel geval op zijn plaats was.
Denk aan de wedstrijd in Londen tegen Chelsea waarin de Amsterdammers onrecht werd aangedaan, hetgeen later ook in breder kring, met name vanuit die van de internationale arbitrage, volmondig werd erkend. Maar zo’n eenmalig gelijk kan geen reden zijn om bij een tegenslag, zoals een paar dagen geleden werd opgelopen tegen de straatvechters van het Madrileense Getafe, al bij voorbaat te wijzen naar de tegenstanders die komedianten zouden zijn geweest en anti-voetbal hadden laten zien. Zoals het al helemaal niet aangaat om de kwaliteit van de arbitrage aan de orde te stellen. Dat stoort mij hevig, te meer daar er nauwelijks gerept wordt over de eigen helden die met al hun voetballende kwaliteiten geen kans zagen om zich te verheffen en uit te spelen boven al dit ongemak en al die belemmeringen, maar zich juist daarin lieten meeslepen en zo wel ten onder moesten gaan. Wat alleen door de trainer Erik ten Hag werd begrepen toen hij zonder veel omhaal stelde dat Ajax van zichzelf had verloren. Zodat er wat hem betreft verder weinig te zeggen en te wijzen viel. Een man naar mijn supportershart en misschien daarom wel het beste dat deze club, mijn club, is en aldoor maar blijft overkomen. Omdat hij niet aan blind chauvinisme doet.
robschimmert 
Och het is maar een spelletje….