Na bijna zeven weken te hebben gedroomd en los gezongen te zijn geweest van de grote, boze wereld blijkt de landing terug in het aardse bestaan toch een stuk onzachter dan gehoopt en verwacht. Want meteen viel de werkelijkheid zoals die in Nederland heerst, met de deur bij mij in huis. En ook nog eens met een doffe dreun, die mij verkocht werd door de glashard liegende staatssecretaris Barbara Visser, die met haar praatjes ten overstaan van het hele land de Zeeuwen op een grove manier bleek te hebben belazerd. Waarbij het nog niet eens ging over het wel of niet verhuizen van een kazerne naar Vlissingen, maar veel meer om het gedrag en de houding van deze tante. Want waar is haar besef gebleven dat zij juist op haar post een voorbeeldfunctie naar de hele samenleving heeft te vervullen? Dat is kennelijk in rook opgegaan, als zij er al ooit mee behept is geweest. Waardoor het haar waarschijnlijk ook zo weinig moeite kostte om met droge ogen haar fouten toe te geven, excuses aan te bieden om daarna over te gaan tot de orde van de dag, welke erin bestond dat zij gewoon op haar stoel bleef zitten noch erover piekerde om op te stappen. Op zich al een gotspe na zo’n politieke doodzonde, wat alleen maar erger werd doordat die ook nog door de vingers werd gezien door een meerderheid in de Kamer, dus door al haar politieke vrienden.
Waar het normbesef dus ook steeds minder blijkt in te dalen. Met als enig gevolg dat elk geloof in de politiek en vertrouwen in de volksvertegenwoordigers alleen maar slinken kan en wel plaats moet maken voor koren op de molen van populisten, praatjesmakers, extremisten of non-valeurs als Baudet, Wilders of Farmers Defence Force. Eenvoudiger kan het haast niet en ligt het dus voor de hand dat wie zich niet gehoord voelt door en in Den Haag, de weg wel weet te vinden naar de bedenkelijkste flanken van het politieke spectrum, waar praatjes gemakkelijk gaatjes vullen zonder dat daar iets van een daad tegenover hoeft te staan. Zo eenvoudig is de analyse van een werkelijkheid die ontstaat door wangedrag van politici die daarvoor ook nog de ruimte krijgen. Met Barbara Visser als het schrijnendste en meest actuele voorbeeld, dat zo duidelijk is dat er geen wetenschappelijk onderzoek of wat voor een commissie ook aan te pas hoeft te komen om de groei van met name het rechts-extremisme en alle andere kwalijke denkbeelden in de samenleving van een verklaring te voorzien. Want het is gewoon het koekje van eigen deeg dat de politici zichzelf alsmaar en meer weten te bereiden, met de Zeeuwse babbelaars van Barbara als meest actuele lekkernij.
robschimmert 
Mariniers dienen in de bossen te opereren en niet op zee! 😉
Maar horen niet te muiten en dus gewoon dienstbevelen op te volgen, dus naar Zeeland te gaan. Zo is het in ons land wel geregeld.
Nou, dit is geen muiten hoor. Dit zijn beroeps, die gewoon een ander beroep dreigden te kiezen. Maar dat was echt niet de reden dat er gekozen is voor Nieuw Milligen. De reden is dat de top het een betere omgeving vond om te oefenen. En die kunnen kennelijk dingen afdwingen bij de staatssecretaris.
Een redenering achteraf om het geslagen gat van wantrouwen te dichten. Trouwens, in een democratie is de politiek, regering en parlement, leidend, en heeft de legertop en wat er onder hangt, gewoon te volgen. Het is me wat moois als het andersom zou zijn, Zoals we nu dus zien. Een echte blamage.
Dit ben ik, robschimmert, dus.
Ik ben het wel eens dat de legertop hoort te volgen, alleen in dit geval, begrijp ik dat de legertop druk heeft uitgeoefend om het anders te doen. Ze voerden daarna als argument de leegloop aan en daar zwichtte de regering. Maar fraai is het allemaal niet.