Het ging hier al vaker over rafelranden en hoogbouw in de Algarve, die maar in het oog bleven springen. Er blijkt echter ook een andere kant te zijn die zich, merkten wij, heel goed verstopt heeft. En ook nog eens op het mooiste plekje van dit deel van Portugal, namelijk in de luwte van het prachtige lagunegebied dat rond Faro gelegen is en waar de mooiste wandelingen kunnen worden afgelegd. Achter Almancil, bij Quinta da Lago. Raadpleeg de Wandelgids van de Algarve en je wordt niets vermoedend daarheen geleid, dus met de enkele bedoeling om je in een uniek natuurgebied te begeven. Maar daaraan voorafgaand moet er wel een forse brok stomme verwondering geslikt worden. Want je komt niet op je vertrekpunt zonder een omgeving doorkruist te hebben waar de kapitaalkrachtigen, de rijken van deze wereld zich gezamenlijk gevestigd hebben in onderkomens die alle schaamteloosheid uitstralen die kennelijk inherent is aan de verwerving van bezit, eigendom, macht en kapitaal.
Het kan er zo te zien niet op. Zoals voor dit gezelschap een enkele golfbaan ook niet genoeg lijkt. Want in de gauwigheid wisten we vijf golfcourses te tellen. Omdat genoeg hier dus absoluut niet genoeg is en waarschijnlijk nooit genoeg. Zodat de zichtbare treurigheid en levenloosheid van dit hele gebied wel het logische resultaat moet zijn en zijn gelijke, zo liet ik mij vertellen, slechts heeft in Florida en Californische sferen. Met dat aan indrukken achter je kiezen, is het des te aangenamer wandelen in het daaraan grenzende deel van het Ria Formosa, het lagunengebied, waar de lepelaars zich nog onbespied bewegen, de vissen uit het water springen en stervelingen stervelingen zijn, zichzelf dus en waar het enige motto het ware genieten is, zonder bling bling, schijn en illusies of klatergoud. Waar de getijden heersen en tellen en de mens nietig blijft. Wat heel goed voelt, zeker na de ontluisterende ervaring van kort daarvoor in de schijn van Quinta da Lago.
robschimmert 
Gisteravond ging op NPO1 de uitzending door Geert Mak gepresenteerd over de recente 20 jaar van Portugal en hoe zij aan de rand van de afgrond raakte door onder meer monetaire crisis en het voortdurend contant betalen zonder bonnetjes. Kapitaalkrachtigen werden onder andere verleid om € 500.000,- minimaal in onroerend goed te investeren en daardoor eigenaar te worden van een stukje Portugal. Door wekelijks een auto onder de nummering op ieder factuur/bonnetje te verloten is het zwart geld circuit behoorlijk gekrompen.