Een verblijf in de Algarve – hoe kort of hoe lang – zonder er vis gegeten te hebben, is zoiets als een gotspe en moet zelfs een ontkenning van de werkelijkheid genoemd worden. Want je ontkomt er niet aan, ook als je met de ogen dicht rondloopt. Gewoon omdat de lucht van de visrestaurants je overal tegemoet komt. Ongeacht of je in Sagres, Silves, Faro of Alvor bent, de vers gevangen vis word je in elke plaats aangeboden en opgediend. Meestal subliem bereid, waardoor de ambiance of entourage van zo’n restaurant er ook nauwelijks toe doet en daardoor dus van geen enkele Portugese restaurateur aandacht krijgt, omdat die het afdoet als flauwekul. Geen gerecht smaakt er naar zijn oordeel lekkerder door. En geef hem daarin eens ongelijk, hebben wij opnieuw kunnen ervaren in zo’n ogenschijnlijk haast afgetrapt etablissement in Silves, waar wij vorig jaar ‘vis in cataplana’ nuttigden en nog smulden als wij daaraan terugdachten.
Vandaar dat wij onze weg er weer heen vonden en het nu gooiden op de rijst met zeevruchten, die daarom ook wel een lekkernij moesten zijn. Wat weer niks bezijden de waarheid was, met dien verstande dat we er nu alleen een stuk harder voor moesten werken met behulp van dat werktuig dat nu eenmaal met name in Portugal in zwang is als kreeften, garnalen, zeepaardjes, kokkels, mosselen en meer van dat spul aan tafel eetbaar moet worden gemaakt of dient te worden leeggezogen. Wie kent ze niet, die bijna halsbrekende toeren en moddervette vingers die bij zo’n soort maaltijd komen kijken. Waarbij je als toerist of als buitenlander altijd de lachers op je hand denkt te hebben. Zo verging het ons dus wel toen wij druk doende waren om al dat zeefruit onder onze controle te krijgen en het inwendig zoet ervan tot ons te nemen. Wat overigens niks afdeed aan de pret en het genoegen dat wij opnieuw in dat geweldig restaurant Rui Marisqueira in Silves beleefden, waar stijl en eenvoud zich gemakkelijk in de gerechten en de bediening bleken te kunnen verenigen.
robschimmert 