Portugees dagboek (3)

Een van de voornaamste bezigheden bij een verblijf in het buitenland is voor de Nederlander, en dus ook voor mij, die zoektocht naar de zegeningen die daar ver van huis gescoord en geteld kunnen worden. Dat dubbeltje om een plaatsje op de eerste rij te veroveren is toch een soort van kenmerk van onze cultuur. En of ik dat nou fraai vind of niet, op een of andere manier blijk ik mij ook niet aan die eigenaardigheid van onze landscultuur te kunnen onttrekken. Een zichtbaar voordeeltje laten wij ons niet ontgaan, of we zijn er in elk geval buitengewoon attent op en als het ons toevalt, voelen wij ons best wel gestreeld. Dat merkte ik gisteren weer zonder mij er verder gegeneerd door te voelen. Want na wat inkopen te hebben gedaan bij de plaatselijke Intermarché, welke haar weg dus ook naar Portugal had gevonden, namen wij in de annex bij die supermarkt ook nog een kopje koffie met daarbij die echte portugese lekkernij, de pasteis del nata. Bij de afrekening bleek dat bij elkaar 1,85 euro te kosten, waarna wij ons voordeel ten opzichte van thuis op 3,15 euro konden berekenen. Want voor precies hetzelfde betalen wij in de koffiecorner van IKEA in Heerlen een bedrag van 5 euro rond. Zodat het niet moeilijk voor ons was om ter plekke onze winst uit te tellen en ons de koffie en de pasteis del nata nog beter te laten smaken. Met een gevoel dat wij daar weer eens Nederlanders op hun best waren om dat meteen daarna toch maar van ons afgeschud te hebben. Overigens in het volle besef dat datzelfde ons de komende tijd toch wel vaker zal overkomen, of we dat nu leuk vinden of niet.

Advertentie