Met alles wat er zoal passeert en dagelijks aan je oog voorbij trekt, is het ondoenlijk om overal een mening over te hebben, laat staan er een diepgaande beschouwing aan te wijden. Soms volstaat een lichte aanraking in de vorm van een krabbeltje in de kantlijn. Waarvan hier een derde reeks van dat soort notities:
Het NOS-journaal liet zich ondanks weer kennen als de dorpskrant pur sang. Toen een batterij verslaggevers gezet werd op het afbranden van een kerk in Hoogmade en huilende toeschouwers aan de kant werden getoond. Want zoals Parijs het verdriet van de Notre Dame kende, zo hebben wij in Nederland het leed van Hoogmade, moet de gedachte zijn geweest, toen dit kleine verhaal omstandig en breedvoerig in beeld werd gebracht en zo de maat van het NOS-journaal nog eens bewees.
Als het om de conflicten in het Midden – Oosten gaat, kan het de buitenstaander alleen maar duizelen. Wie wordt er nog wijs uit al die sektarische en raciale tegenstellingen tussen zovele bevolkingsgroepen? Of zijn er toch aanknopingspunten waardoor bijvoorbeeld Koerden en Turken in elk geval uiterlijk van elkaar te onderscheiden zijn? En wat zijn nou precies de kenmerken van soennieten en sjiieten en in welke opzichten verschillen die groepen van elkaar waardoor ze kunnen weten wie de vriend en wie de vijand is?
Het Nederlands is een lastige taal met een haast idioot idioom. Wat alleen al blijkt uit de verschillende nuances die in onze spreektaal aangebracht worden in een woord als ‘uitlezen’. Want er bestaat een uitgelezen gezelschap, terwijl een boek uitgelezen kan worden. En dan kan een conducteur ook nog een OV-chipkaart uitlezen. Dat is maar een enkel voorbeeld. Arme vluchteling, arme asielzoeker die verplicht is te integreren en dus zo’n taal onder de knie moet krijgen. Alsof zijn lot al niet beklagenswaardig genoeg is.
Ten slotte nog een korte update van de kennis van het moderne leven, dat een wat hoekiger stijl begint te krijgen. Die bewering durf ik aan als ik zie dat bier niet meer uit een glas, maar rechtstreeks uit de fles gedronken wordt. Wat in elk geval bon ton is geworden bij diegenen die beweren met beide benen op de grond van deze tijd te staan. En precies zo is het met de kop koffie vergaan, nu het schoteltje daaronder is verdwenen en met het drinken uit een mok of beker kan worden volstaan.
robschimmert 
Ik ben blij dat die rammelende voetenbaden zijn verdwenen.