Ingezonden stukken

Het is net niet vooroorlogs, maar het kan gerust een typisch twintigste-eeuws verschijnsel genoemd worden, dat nog altijd maar voortwoekert en waarvan de kop niet ingedrukt schijnt te kunnen worden. De ingezonden stukken. Ze bestaan nog altijd en beslaan dagelijks haast een halve pagina in de ochtendkrant. Ze lopen dus nog steeds rond, de mensen, die zo nodig met de krant van gedachten willen wisselen of in elk geval dat als een prima podium beschouwen om zichzelf ook eens te laten zien of horen. Terwijl het internet daar toch legio ruimte voor biedt en eigenlijk de plaats bij uitstek is voor wie wat te vertellen wil hebben. Wat mij meteen naar de vraag voert wat mensen toch bezielt om een brief, een mening, een e-mail naar de krant te sturen. Vermoedelijk omdat een mening die op papier gedrukt staat en wijd en zijd wordt verspreid, meer gewicht en allure heeft, dan wanneer ze gepubliceerd wordt in een of andere obscuur krocht van het internet. De schrijver kan er nog altijd goede sier mee maken.

Dat moet het zijn en verklaart waarschijnlijk ook waarom dat podium dat ooit bestemd leek voor querulanten, van geen wijken weet. Waarbij als een tweede geldige reden genoemd kan worden dat met al die inbreng van buiten toch weer gemakkelijk en vooral snel een halve pagina van de krant wordt gevuld, zodat daar geen dure redacteur zorg voor hoeft te dragen. Bedenk verder dat wat er uiteindelijk in de krant komt te staan als bijdragen van de lezers en abonnees, het topje van een ijsberg zal zijn, omdat er denkelijk meer niet dan wel aan kwaliteitseisen zal worden voldaan, als het om stijl, taalgebruik en spelling gaat, nog los van de inhoud waarnaar ook gekeken zal worden. Waardoor geconcludeerd kan worden dat die ingezonden stukken een curieus en, afgezet in de tijd, een atypisch fenomeen blijven, welke blijkbaar toch een recht van bestaan hebben, hoewel ik er geen blik of aandacht aan besteed. Ik heb genoeg aan het nieuws en alle beschouwingen eromheen. Voor de rest kunnen al die meninkjes en betweterijen mij gestolen worden en prefereer ik de stilte van de gedachte, van wie dan ook.

Advertentie