De Limburgse vriendenrepubliek

Het had hier over het DNA van Limburg moeten gaan, waartoe ‘meneer pastoor’ en de goeverneur nog wel behoren, maar daarin een steeds kleiner aandeel opeisen, net zoals die veelgenoemde ‘vriendenrepubliek’, had dan de verzuchting moeten luiden. Als er niet te vroeg gejuicht was en veel van dat oude nog altijd bij het oude bleek te zijn gebleven getuige het bericht dat de provincie Limburg tussen 2015 en 2018 aan oud-bestuurders en – politici baantjes heeft toegespeeld voor een bedrag van rond de 2 miljoen. Wat vier ton meer was dan de andere provincies in diezelfde tijd samen nodig hadden om 67 personen van de straat te houden. Een oud – gedeputeerde van Limburg mocht in die drie jaar al 753.000 euro incasseren. Met dank aan Theo Bovens, de gouverneur, en Ger Koopmans, onderkoning in dit Rijksdeel, en beiden uiteraard gepokt en gemazeld in en door het CDA. Zodat Maxime Verhagen, oud – Maastrichtenaar en tegelijk prominent partijgenoot, zich ook in hun welwillend licht mocht koesteren en dus sinds 2013 betaald ambassadeur voor het Limburgs bedrijfsleven was.

Daarvoor ontving hij een vaste vergoeding van 30.000 euro per jaar. Doordat hij niet alle afgesproken werkzaamheden heeft kunnen verrichten, kreeg Verhagen in vier jaar 105.000 euro uitbetaald, aldus een woordvoerder van Bouwend Nederland, waarvan Verhagen voorzitter is. En ook niet voor niets of voor een appel en een ei. En het hele verhaal rond Verhagen wordt nog leuker. Want hij blijkt ook nog eens adviseur van Nedcar in Born te zijn. En laat hij nou als betaald ambassadeur voor het Limburgs bedrijfsleven ook nog eens namens de provincie gesprekken te hebben gevoerd met datzelfde Nedcar. Oftewel, hij is gewoon met zichzelf een paar keer aan de praat geweest, waardoor hij per saldo geen stuiver, wat heet, geen euro er bij in is geschoten. Of misschien wel dubbel uren heeft kunnen schrijven. Dankzij en lang leve de vriendenrepubliek, die als nooit tevoren floreert en daarmee bepalend lijkt voor het DNA van Limburg. Waarvan ik dacht en ook vurig hoopte dat dat in zijn voordeel aan het veranderen was. Zodat de conclusie moet zijn dat een mens zich schromelijk kan vergissen als hij te gevoelig blijkt voor wishful thinking.

Advertentie