Om wat van het leven te maken gaat het totaal niet aan om het lot, de contrasten of de absurditeiten daaruit te bannen. Zie ze maar onder ogen, omarm ze om van de zouteloosheid der dingen, om van die enkele dimensie van het bestaan, die verveling en eindeloosheid betekent, af te zijn. Wees van harte blij met die buurvrouw die vol passie en geloof belijdt dat de eekhoorn die ze dagelijks met haar ene hand voedt, toch met de andere hand uit haar huis houdt. Want eenmaal binnen, krijg je hem niet meer buiten en vallen vitrage, gordijnen, glaswerk en planten ten prooi aan het klimmen en springen van dat ogenschijnlijk zo vriendelijke dier dat ze wat graag te gast in haar tuin heeft. Dat dus ook weer wel. En wat te denken van die hommel die zich iedere ochtend op dezelfde plek kruipend in mijn garage aandient en die nu al zes dagen achtereen terug schijnt te keren nadat ze met zachte hand en stoffer en blik buiten is gezet? Of zou het zo maar telkens een ander exemplaar kunnen zijn? Dan moet het inderdaad niet gekker worden.
Hoewel het kan allemaal op zo’n zaterdag die er gewoon een van de tweeenvijftig in 2019 lijkt te zijn, als het niet zo was dat in de anders zo rustige straat een paar huizen verderop iemand zijn tanden op een balkon staat te poetsen, wat in al die vijfenveertig jaar never was seen before. Dus hoe vreemd kan zo’n dag opeens beginnen en lopen als meteen daarna in een paar uur tijd veertienduizend fietsers achtereen, maar ook in rijen dik passeren, terwijl tegelijkertijd even verderop een rustaltaar wordt opgebouwd met het oog op een komende processie. Fellini had het niet bedacht kunnen hebben, dit theater van absurditeit en bizarre tegenstellingen, terwijl het nota bene niets anders is dan het mensenleven, de samenleving die op alle mogelijke wijzen zijn vorm zoekt en tot uiting komt. En het is daarbij vooral de kunst juist dat groteske, de uitschieters te koesteren, om ze zoals gezegd te omarmen, zonder te overdrijven of ze uit hun verband te halen, maar deel uit te laten maken van het leven. Omdat dat dan het meeste genietbaar blijft, met zulke krenten in de pap.
robschimmert 
Dank voor deze reminder.