Een verrassende PvdA

De dag moet niet geprezen worden voordat het avond is en de huid van de beer dient evenmin verkocht te worden voordat die geschoten is. Dat overdacht en gezegd hebbend is de verleiding heel lastig te weerstaan om toch met enige tevredenheid te kijken naar de definitieve exitpolls die uitgegeven werden meteen nadat de Nederlandse verkiezingen voor het Europese Parlement waren afgelopen. Het waren inderdaad polls, peilingen, met hun foutmarges. Zodat enige voorzichtigheid toch wel geboden is. Maar het doet niettemin goed om te zien dat de eurosceptische partijen zetels hebben verloren ten gunste van hun tegenvoeters, de aanhangers van het Europese project. Dat al als eerste pluspunt. Maar eigenlijk is het nog veel mooier dat de twee rechtse partijen, de VVD en Forum voor Democratie, die in feite de hele campagne vooraf hadden gedomineerd en de debatten als het ware bijna hadden gegijzeld met hun stokpaardjes, dat die partijen, rechts en knetterrechts, overvleugeld zijn door de PvdA, welke nog altijd zijn wonden van vorige verkiezingsnederlagen leek te likken. Wat dus schijn is gebleken.

Niet in de laatste plaats door Frans Timmermans, die kennelijk met zijn verhaal bij de kiezer is door gekomen en daar ook gehoor heeft gevonden. Ondanks al het tegengeweld tot aan de laatste avond toe, bij monde van Rutte en Baudet, die het nodig vonden om zich daadwerkelijk te gaan bemoeien met de Europese verkiezingscampagne, waar zij de facto niets mee van doen hadden. Want hadden zij daar hun lijsttrekkers niet voor? Maar die werden nu driftig door hen voor de voeten gelopen, terwijl dezen ook nog in hun schaduw kwamen te staan. Met als gretige incassant Frans Timmermans, die de winst van het voordringen en gebekvecht van Rutte en Baudet wat gemakkelijk kon uittellen. Komt ook nog eens bij dat als het er op aan komt, als de rechtse rapen te gaar worden, er toch nog voldoende kiezerspotentieel voor de PvdA lijkt te zijn, genoeg om serieus tegenwicht te kunnen bieden tegen het rechtse en knetterrechtse geluid. Daar lijkt het waarachtig op, hoewel er niet te vroeg gejuicht moet worden. Eerst zien en dan pas geloven. Ik kan niet wachten op de Kamerverkiezingen.

Advertentie