Het wandelen langs ’s heren wegen is toch geen onverdeeld genoegen, heb ik gemerkt sinds de winter zich zo’n beetje te ruste heeft begeven en de lente weer in het land lijkt. Zolang je maar weg blijft van de wegen waar het autoverkeer bezit van neemt, dus echt het veld in trekt, is er nog niet zoveel aan de hand. Maar begeef je je dus langs wegen waar auto’s, motoren en wat dies meer zij hun aanwezigheid laten gelden, is het volledig mis. Ongeacht of het er druk is of dat er weinig verkeer is, hoewel het in het laatste geval nog wel eens meer uit de hand kan lopen, juist omdat het er betrekkelijk stil is. Want wat je dan als wandelaar in de bermen die je passeert, aantreft, tart elke beschrijving en doet haast vermoeden dat de mens in zijn auto, als hij of zij zich juist op zo’n verlaten traject onbespied waant, zichzelf niet meer kent en verandert in een zwijn. Zie bijvoorbeeld de op – en de afritten van de snelwegen, met die bij de afslag naar en van Hulsberg op de A79 tussen Heerlen en Maastricht als een liederlijk voorbeeld. Maar het kan nog erger, zag ik dus deze week toen ik mijn benen eens strekte op de Trichterweg, welke gesitueerd is tussen Schimmert en Ulestraten en die nauwelijks druk genoemd kan worden met zo’n twee, drie auto’s in de vijf minuten. Dus zoveel passeert er niet op dat stukje binnenweg, is de eerste gedachte.
Maar dat bleek zich totaal niet te verhouden tot de troep en rotzooi die ik over een lengte van nog geen kilometer in de berm zag liggen. Die moest daar wel zijn terecht gekomen nadat ze met een wijde worp uit een openstaand autoraampje was geworpen. Plastic speelgoed, Red Bull – blikjes, plastic flesjes, lege chipszakjes, enz. enz. En niet een enkel exemplaar, nee, tientallen, over dat hele stuk in die zo landelijke omgeving, waar de weggeworpen troep des te meer mee vloekt. Wat onvermijdelijk de vraag oproept wat mensen bezielt om dergelijk gedrag te vertonen. Vanwaar die hufterigheid, die onverschilligheid ten opzichte van onze directe omgeving? Is het belang van de opgeruimde eigen auto dan toch groter waardoor de rotzooi des te gemakkelijker op straat wordt gegooid? Zou het dan toch te lastig zijn om het afval mee naar huis te nemen en het daar op de bestemde plek daarvoor te deponeren? Ik kan er met mijn pet niet bij en word er best moedeloos en tegelijk sceptisch van. Want hoe moet ik alle ophef over klimaat en milieu in de media en de politiek dan zien, als al die boodschappen bij lange na niet blijken over te komen of te zijn geland? Wat is de betekenis daarvan nog en waar is het draagvlak, als het al moeilijk blijkt om elementair fatsoen in acht te nemen en gewoon lak aan het milieu hebben meer voor de hand ligt, omdat dat dus kennelijk van niemand is?
robschimmert 