“Nieuws en het Achtuurjournaal”(2)

Onder de titel “Nieuws en het Achtuurjournaal” schreef ik het volgende logje op de dag af zeven jaar geleden, dus op 28 januari 2012. Het blijkt aan urgentie nog niets te hebben ingeboet. Integendeel. Het lijkt waarachtig in die zeven jaar alleen maar van kwaad tot erger geworden, getuige de huidige onderwerpkeuzes. Human interest, kijkcijfers lijken leidend en de rode draad te zijn geworden. Een niveau dat vergelijkbaar is met NRC Handelsblad en de Volkskrant, is allang niet meer aan de orde. Onder deze hoofdredacteur is het Achtuurjournaal de boot en de slag aan het missen en dat kan alleen maar bedroevend genoemd worden.

Het Achtuurjournaal is voor mij nog altijd een instituut, een ijkpunt, waarnaar de betekenis van het nieuws af te lezen is, of in elk geval zou moeten zijn. Een toevoeging die niet voor niets door mij wordt gedaan omdat het er de laatste tijd steeds meer op lijkt dat ze om wat voor reden ook haar reputatie te grabbel gooit, haar betrouwbaarheid en degelijkheid wat begint te verliezen. Mij kost het namelijk steeds meer moeite om de keuze van nieuwsitems en nog meer de volgorde die daarin wordt aangebracht, echt serieus te nemen. Met als gevolg dat ook vaker en vaker bij mij de vraag opkomt naar het waarom daarvan. Is het de druk vanuit den Haag op de publieke omroep die hierin een rol speelt en verantwoordelijken ertoe brengt om het nieuws verder op te leuken om zo de kijkcijfers te zekeren en met name de concurrentie bij RTL 4 afgetekend voor te blijven? Want neem bijvoorbeeld het Achtuurjournaal van gisterenavond dat prominent opende met de vrijlating van Holleeder waarop zo maar twee verslaggevers waren gezet zonder dat de betekenis van dit item ook maar een moment duidelijk wilde worden. Minutenlang werd nog eens de biografie en de criminele loopbaan van die Holleeder doorgenomen zonder dat er ook maar sprake was van een enkel nieuwsfeit, of het moest dus zijn vrijlating zijn.

Waarmee de keuze voor die opening al zonderling te noemen was, te meer omdat pas in de tweede helft van het journaal aan echte verslaggeving werd gedaan toen beelden werden vertoond van het verhoor van Wouter Bos door de parlementaire enquêtecommissie over zijn rol bij de overname van ABN/AMRO door de Nederlandse staat. Wat al opmerkelijk was en eigenlijk des te bevreemdender toen meteen daarna een item volgde over de opwekking van zonne-energie aan de rand van de Sierra Nevada, een reportage waarvan de nieuwswaarde echt nul komma nul was, maar dan ook werd gebracht door Bram Schilham die ten slotte zijn vlieguren moet maken om aan zijn airmiles te kunnen komen. Waarna het einde journaal was en er maar die ene conclusie restte, namelijk dat het hele Achtuurjournaal in deze vorm en met zulke keuzes niets meer te betekenen heeft, in wezen achter de feiten aan holt, want niet in staat is om iets van belang toe te voegen aan al het nieuws dat overdag al via internet is gebracht en zichtbaar gemaakt. Waardoor dit instituut waarachtig driftig bezig lijkt om zichzelf te overleven.

Advertentie