Mijn stem op woensdag

Komende woensdag, als er ook hier in Schimmert gemeenteraadsverkiezingen worden gehouden in verband met de vorming van de nieuwe gemeente Beekdaelen, zal het bloed bij mij weer kruipen waar het niet gaan kan en zal oude liefde wederom niet blijken te roesten, als ik mijn stem uitbreng. En hoewel tijdens dat geheiligd moment het sentiment dat met mijn roots samenhangt zeker meespeelt als ik het rode potlood hanteer, zijn er meer dan genoeg argumenten voor mij bij de hand om mijn keuze toch de uitkomst van de ratio te laten worden. Want is dit geen tijd die je extra op scherp zet en meer dwingt tot het nadenken over democratische keuzes? Of moet je je gewoon laten meevoeren door de waan van de dag en zien wat er van komt omdat je altijd wel door de hond of de kat gebeten wordt? Mij niet gezien omdat dit dus de tijd is om stelling te nemen, met weloverwogen gedachten en principes als uitgangspunten om bijvoorbeeld een gemeente te besturen. Dat kan, denk ik, alleen met een perspectief en idee, een politiek program, noem het voor mij part een filosofie als richtsnoer. Voor opportunisme of de behartiging van deelbelangen is daarin geen plaats. Waardoor al die charlatans die zich verenigd hebben in lokale partijen die ook nu weer deze verkiezingen teisteren, naar mijn stem kunnen fluiten, omdat ze op voorhand een beletsel vormen voor een goed lokaal bestuur, als dat gezien wordt als de optelsom van oplossingen voor deelbelangen. Blijven de reguliere landelijke politieke partijen over.

Logisch omdat zij nu eenmaal de ideologie en vooral de expertise in huis hebben voor een bestuurlijk consistent verhaal, waarvan de uitvoering verder overgelaten wordt aan lokale kandidaten. Waarna het in feite voor mij optellen en aftrekken wordt, met VVD en CDA als vanzelfsprekende afhakers omdat ik nu eenmaal van huis uit een compleet andere bloedgroep heb meegekregen, die zich niet verdraagt met de sfeer van die partijen. Resteren Groen Links, D’66 en PvdA, als de groeperingen die het dichtst op mijn huid zitten, zij het dat de eerste twee zich op een grotere afstand van mij bevinden omdat ik ze toch meer als modeverschijnselen en als passanten in de politiek beschouw, met de waan van de dag vaker als leidend beginsel voor het positie kiezen en handelen. Terwijl ik vind dat je als politieke partij best mag proberen de werkelijkheid naar je hand te zetten in plaats van andersom. En daarin zie ik de PvdA het laatste jaar, onder leiding van Lodewijk Asscher meer en meer groeien, zoals daar ook de weerstand tegen populisme, rechts-extremisme en vierkant nationalisme goed body heeft gekregen. Logisch dus dat ik mij daarbij op mijn gemak voel en daar mijn stem en mandaat ook gemakkelijk aan geef. Met als aardige bijkomstigheid dat mijn leuke, jonge overburen zich door middel van een verkiezingsaffiche ook bekend hebben tot diezelfde partij. Zodat ik met mijn stem hen ook een succesje gun voor hun PvdA.

Advertentie