Als iets zinloos of zonder betekenis is, dan is het wel het wiel opnieuw uitvinden. Oftewel een waarheid verkondigen die al door iemand anders is gedebiteerd. Vandaar dat ik hier een senior als Paul van Vliet (welke jongere kent hem nog?) graag aan het woord laat over enkele wezenlijke aspecten van het ouder worden. Omdat hij ze op een wijze benoemt zoals ik het graag zelf zou hebben gedaan:
“Wie door maar door te werken in het harnas wil sterven, moet dat vooral doen. Maar de bedoeling van de laatste fase in je leven is toch juist dat je dat harnas aflegt? Geen opgefokte geldingsdrang meer, maar met een milde glimlach in de kantlijn van de tijd de wereld bekijken waar je niet meer bij hoort. Ja, bij ouder worden hoort dat je weerloos wordt en je niet meer wapent of hoeft te bewijzen; dat je je niet meer verschanst achter wat dan ook. Je zoekt in je leven allemaal een manier om je staande te houden, onbewust denk ik, en dat kan zo in je leven groeien dat het je belemmert open te gaan. Ik hoop dat ik steeds opener en kwestbaarder en eerlijker ben, en minder geharnast, minder gewapend tegen de boze wereld.”
robschimmert 
Kortom, ouder worden is een noodzakelijk kwaad waar je je bij moet neerleggen. Bah.
Relaxed. Niks moet en alles mag, spreekt de ervaringsdeskundige. Maar als je nog geen vijftig bent, is oud identiek aan kwaad. En zo hoort het dan ook.
Wijs en Mild, Empathisch en Openhartig en het besef hoe relatief alles is in een leven vol ongelijkheid en daardoor onrechtvaardig.
Ik moet nog groeien in het ouder zijn en loslaten…