Hij is bij zijn leven al haast een legende geworden. Zie dat als dichter maar eens voor elkaar te krijgen. Remco Campert (1929) is het gelukt. Vooral met gedichten die altijd verrasten en hoofdzakelijk een lichte en luchtige toon hadden. Zoals ook dit “Licht”:
We wilden licht
meer licht
we kapten de boom die in zijn eigen reiken
ons verlangen in de weg stond
de boom kreunde kermde kraakte
zijn laatste vezel scheurde
en met een razend suizen van zijn blaadjes
sleurde hij zijn leven neer
de wind die hem bespeelde
week geschrokken uit
eindelijk hadden we licht in de kamer
in dat licht keken we elkaar aan
en zagen klaar
ons onherstelbare gezicht
