Echte of onechte verandering

De wereld verandert doorlopend. Niets is bijna zo zeker als dat. In de wiskunde zou het een axioma heten. Wat zoveel wil zeggen dat het gewoon vast staat en dat je het niet eens hoeft te bewijzen. Die onvermijdelijkheid, die onweerlegbaarheid betekent allerminst dat je alles maar moet toejuichen of onderschrijven, hoogstens in lijdzaamheid ondergaan. Een keer met het hoofd schudden of de stem ertegen verheffen is gerechtvaardigd en zeker op zijn plaats, vooral als het echt van onecht onderscheidt en waarachtigheid plaatst tegenover aanstellerij. Eigenlijk niets moeilijker dan juist dat op dit moment te doen nu de waan van de dag het denken steeds meer beheerst en vaker richting gevend lijkt. Wat wordt er niet opgeblazen en opgeklopt, vaker tot proporties dat de werkelijkheid en de ware verhoudingen uit het zicht raken. Voorbeelden te over van al die soesa, waarvan bij nadere en kritische beschouwing weinig overblijft. Het stellen van een enkele vraag of het plaatsen van een vraagteken kan al voldoende zijn voor het inzicht dat de sop weer eens de kool niet waard blijkt te zijn, dat alle dikdoenerij slechts gebakken lucht oplevert. Voorbeelden te over van die aanstellerij, van wat echt lijkt, maar volslagen onecht is. Zoals die plotseling ontstane gewoonte onder met name mannen om elkaar bovenhands de hand te drukken, alsof er iets met die vertrouwde handdruk aan de hand zou zijn.

Trouwens, wat was er rond de eeuwwisseling plotseling mis met de oude vertrouwde kop koffie, de Roodmerk van Douwe Egberts? En waar kwamen al die barista’s vandaan om ineens interessant te gaan doen met dezelfde koffiebonen als die welke al eeuwenlang in Joure gebrand werden? Ook zo vreselijk vermoeiend is die elk half jaar terugkerende klaagzang over een verstoord bioritme als de klok een uur vooruit of achteruit gezet wordt. Waardoor mensen van slag zouden raken. Hoewel het tegelijk frappant is dat dit debat echt urgentie kreeg vanaf het punt dat het begrip bioritme bekender werd. En over aanstellerij of uitsloverij gesproken, voetballers kunnen er ook wat van, vooral als ze het eens lukt om een doelpunt te maken. Want dat vormt vaker aanleiding voor de meest bizarre toneelstukjes, die ook nog eens alsmaar gewoner gevonden gaan worden. In hun kielzog bevinden zich de beste zangers van Nederland die wekelijks voor het oog van het volk op de tv mogen laten zien hoezeer ze elkaar waarderen, maar waarvan het er dubbel en dik bovenop ligt dat het allemaal maar gespeeld is. Onecht dus. Zoals er zoveel onecht is. Of wortelen Oktoberfeesten en Halloween in een traditie? En waar haal je het vandaan om een ober een polo – shirt te laten dragen met het woord ‘crew’ erop? Het gebeurt gewoon en er valt weinig tegen te doen. Hoogstens de stem ertegen verheffen in de hoop dat het aanslaat. Vandaar dus het logische verzoek om het voort te zeggen dat deze hocus pocus alsjeblieft eens een keertje stopt.

Advertentie