Nog een liberale mislukkeling

Het liberale smaldeel dat toch zo graag garant staat voor een behouden vaart van onze natie, begint langzamerhand verontrustend veel water te maken en neigt ertoe om steeds meer te kapseizen met een roerganger die het ook niet meer weet, want op de verkeerde momenten de poot stijf houdt en als het landsbelang dat vergt, juist slappe knieën toont. Geen wonder dat het aantal ratten dat het bijna zinkend schip verlaat, opeens zienderogen groeit. Ten Broeke, Hennis – Plasschaert, Broekers – Knol. Het zijn niet zo maar namen, zeker niet de eerste de besten in liberale kring, die een goed heenkomen lijken te zoeken, voordat het voor hen te laat is. Want dat het er voor de VVD, en nog meer voor haar voorman Rutte, op aan dreigt te komen, staat zo langzamerhand wel vast na alle missers, ontsporingen van het laatste jaar, die mede gezien het aantal en de snelle opeenvolging geen toeval meer kunnen zijn. In en met die partij is veel aan de hand. Met nu als klap op de vuurpijl en als direkte aanleiding tot deze conclusie het blamerend optreden van met name VVD – bewindslieden in de affaire rond de twee Armeense kinderen Lili en Howick. Bewindslieden, welke ook probleemloos geschaard kunnen worden in die niet stoppende reeks van liberale mislukkelingen als Opstelten, Teeven, van der Steur, Keizer, Zijlstra en Blok. De naam Harbers zou in die rij al niet misstaan, om nog maar te zwijgen over Rutte, die met zijn eeuwige grijns de schone schijn van zijn competentie lang wist op te houden, maar nu toch door de mand begint te vallen. De man die zo nodig hard meende te moeten zijn voor weerloze kinderen terwille van het draagvlak in de samenleving voor een asielbeleid, terwijl hij tegelijkertijd in zijn broek scheet voor de multinationals en hun aandeelhouders en zijn falende collega’s doorlopend de hand boven het hoofd hield.

De man, die een afgestudeerd historicus is zonder historisch besef, getuige deze tekst uit het Zaans Volksdagblad van 17 november 1938: ‘Nog erger misschien en nog tekenender voor de Haagse mentaliteit is het geval van twee jonge kinderen die zich reeds in een concentratiekamp bevonden. Er werd over dit geval getelefoneerd met Den Haag, doch daar achtte men deze kinderen niet in gevaar, daar zij toch veilig in een concentratiekamp zaten. De vluchtelingencomité’s worden overstroomd met smeekbeden om de rampzaligen te helpen. Zij staan echter machteloos. Geld kunnen zij genoeg krijgen. De mensonterende gebeurtenissen hebben zulk een diepe schok teweeg gebracht, dat het geld ten behoeve van Joodse vluchtelingen volop binnenstroomt. Zolang Den Haag echter op dit star standpunt blijft staan, kan men met het geld niets beginnen. De ambtelijke machine loopt stroef. Slechts verzoekschriften die na de bekende circulaire van minister Goseling, welke practisch de toelating van vreemdelingen geheel stopzette, ten departemente zijn binnen gekomen, worden onder druk der gebeurtenissen wat sneller behandeld dan vroeger’. Schrijnend toch een dergelijke vorm van incompetentie, aan de bezitter waarvan daarom even goed de kwalificatie van mislukkeling kan worden toegekend. Met vervolgens de logische vraag hoe het toch mogelijk is dat deze man zoveel jaar boegbeeld van het liberale schip kon zijn. Zijn de kiezers die op hem en zijn partij stemden dan ziende blind geweest? Of gewoon onnozele halzen die niet weten en dus gewoon in zijn mooie, maar nietszeggende praatjes die hij namens de VVD verkocht, getrapt zijn?

Advertentie