Tot nu toe is het mij redelijk goed gelukt om technologische ontwikkelingen bij te houden, ze mij eigen te maken. Voorop heb ik daarbij nooit gelopen, maar met de nodige trial and error werd ik ze de baas en lukte het mij ze in mijn leven in te passen, ze tot een nuttig hulpmiddel te maken. Het beeld van de wielrenner die met het peloton meerijdt tegen de berg op past volledig bij mij. Net zo als de vergelijking dat het toch steeds meer aanklampen werd tot het moment dat ik werkelijk aan het elastiek kwam te hangen en wel een keer moest breken, dus de meute moest laten gaan. Zover was het afgelopen week toen ik weer eens zo’n speeltje in handen kreeg waarvan de maker met de grootst mogelijke vanzelfsprekendheid beweerde dat het doodeenvoudig op mijn interactieve tv was te installeren en nog makkelijker via mijn telefoon was te bedienen. De Chromecast had zijn intrede in mijn leven gedaan. Dus waarom er niet mee aan de slag als het allemaal zo simpel was? Een vraag die daarom dus geen antwoord nodig had laat staan de overweging opriep of ik er in feite wel op zat te wachten of iets mee zou gaan doen. De impuls, het hevig verlangen naar dat bezit ervan was de ratio bij mij finaal de baas, waardoor ik onverhoeds aan de slag ging met de installatie van de Chromecast. En inderdaad, die was zo aangebracht, net zoals de verbinding tussen mijn smartphone en mijn tv.
Tot zover niets aan de hand en dus een succesverhaal van dat kind in mij dat ook deze was kon doen, tot het moment dat ik even wilde proberen of een teruggaan naar het uitgangspunt, naar de tv die zenders, etc. liet zien, nog mogelijk was. En daar hield dus alles op, stond het hele vertrouwde raderwerk stil en gaf mijn huisgenoot, mijn tv totaal geen sjoegen meer en was mijn afstandsbediening een lijdzaam apparaat geworden dat nergens meer een connectie mee had. Met vervolgens radeloosheid, onbegrip, niet weten, sporen van paniek, die allemaal bij mij toesloegen, mijn verstand op nul zetten, waardoor de totale chaos in de software van mijn tv wel moest toeslaan en haar ontregeling wel van kwaad tot erger moest gaan. Zo erg dat de klantenservice van de KPN mijn probleem ook niet opgelost kreeg, ondanks de anderhalf uur die ze zichzelf ervoor gunde. Ja, met no-knows van mijn formaat is het kwaad kersen eten als je hen in de digitale wildernis loslaat, zo werd mij door deze schade en schande wel duidelijk. Waardoor de conclusie door mij heel snel getrokken werd. Chromecast en wat er allemaal nog op volgt laat ik voortaan gevoeglijk en als het mij niet past, aan mij voorbijgaan. Daarbij geholpen door de haast ontnuchterende gedachte en tegelijk besef dat dit zoveelste snufje per saldo ook niks aan mijn leven zou hebben toegevoegd omdat ik nu al spaarzaam naar televisie kijk.
robschimmert 
Wij hebben sinds een paar maanden Chromecast. Toen het apparaat kwam vroeg ik mijn dochter te kijken hoe het geïnstalleerd moest worden. Dat deed ze en ze vertelde hoe we Netflix konden kijken op tv (dat keek ik op de iPad als ik al kijk, want meestal vergeet ik dat er zoiets als Netflix is). Toen ze vertrok vroeg ze; weet je het nu, hoe het moet? Ik voelde mij mijn eigen moeder waar ik degeen was die uit legde hoe alles werkte.
Enfin, we zijn een paar maanden verder en we hebben er nul keer gebruik van gemaakt. En nee, ik weet het ook niet meer.
Weet je wat het is Rob? We zijn apparaat moe. We hebben al zoveel apparaten moeten installeren, gebruiksaanwijzing doorlezen etcetera, en nu met die digitale apparaten wordt het alleen maar ingewikkelder. Als het niet werkt, dan weet niemand wat er aan mankeert. Ik heb er geen zin meer in.
Onlangs hadden we een nieuwe router nodig. Geïnstalleerd en alles werkte. Behalve, bleek later, de dongle die de gegevens van de zonnepanelen via wifi aan een app doorgeeft. Op die app kun je precies zien wat de opbrengst is en het verschil tussen een zonnige hemel en een bewolkte.
Ik ben er een dag mee bezig geweest. Van alles op het internet zoeken. Instructie filmpjes. Wat ik ook probeerde, het lukte niet. Een vriend in Afrika hielp mee. Keek op mijn laptop mee, zocht op het internet, nada. Ik mailde de leverancier van de panelen die op verzoek een instructie had gestuurd waar ik geen chocola van kon maken. Reactie: haal er iemand bij die er verstand van heeft. De leverancier die onze leverancier de spullen leverde gaf ook nul op het rekest, want we hadden niet rechtstreeks bij hem afgenomen. Dus zoek het maar uit. Xs4all was nog het meest behulpzaam en heeft ook van alles onderzocht. Zonder succes ook.
Op een gegeven moment was ik het spuugzat. Volgende week ga ik nog één poging wagen.
Als het dan nog niet lukt: dan maar niet.
En wat Chromecast betreft: ik vraag mijn dochter nog een keer hoe het moet en schrijf het dan op.
Lang leve de techniek, maar van te veel techniek wordt een mens niet blij.
En zo is het dus maar net!
Dit was ik, Margo
Ik weet niet eens wat het is, een Chromecast.
doe zoveel als noodzakelijk, niet zoveel als mogelijk… Als je het niet nodig hebt waarom begin je er dan aan…
Opnieuw: en zo is het dus maar net!