‘Turkse Bruiloft’ is een gedicht van Ilse Starkenburg (1963) dat met weinig woorden een beeld oproept, maar nog meer suggereert, en daarom best een goed gedicht is.
een zachte fluit, een dreigende trom
zijn plotseling in de maartse straat
waar bomen nog kaal zijn en
mensen moe van wijn en winter
daar komt de bruid
ze stapt in een bakbeest
haar familie staat er biddend bij en
heel haar Barentszstraat
stroomt vol van heimwee
naar een warm land van herkomst
stroomt vol van hoop dat een vertrouwde
vreemde haar op zal wachten
