Millennials en babyboomers

Als de krant de spiegel van de samenleving is, dan wordt het beeld er met de dag niet vrolijker op. Dan is zoiets als de generatiekloof die op gezette tijden daarin opspeelt, bepaald wel een ‘dingetje’, om dat verfoeilijke insidersjargon ook maar eens te gebruiken. Je zou er zowaar een ‘crumpy old man’ van worden als je jezelf niet constant verloochent. Verdomd als het niet waar is. Omdat begrip en begrijpen weliswaar rekbaar zijn, maar niet tot in het oneindige, is er geen andere keus dan tot je nemen, incasseren dan wel schouderophalend de andere kant op kijken, in de wetenschap dat alles zijn tijd, dus bijvoorbeeld ook mijn tijd zal duren. Wat moet je nog anders bij een volgend vocaal talent, dat dus wel geïnterviewd moet worden en zo een podium krijgt om als belangrijkste levensvraag te stellen wat het leven nog waard en wat er interessant aan is als er daarin geen ruimte is voor psychedelica, als ze daarin niet eens een kans krijgen geboden. Het zal allemaal wel, denk ik dan, maar is het niet de echte uitdaging om zonder zulk spul iets van het leven te maken en er inhoud aan te geven. Waarbij ik me wel realizeer dat die gedachte een gepasseerd station is en je je daarmee buiten elke actuele orde plaatst en je dus op dood spoor bevindt. Zodat het met recht mijn tijd wel zal duren.

Ja, de millennials kunnen er wat van en hebben ook helemaal begrepen wat hun plaats en hun leven bepaalt. En uiteraard wordt er dan naar de babyboomers gewezen. Omdat die met hun kiesgedrag voor de puinhopen hebben gezorgd waarin de millennials moeten overleven. Want waar komen al die studieschulden anders vandaan? En hoe zijn de veel te hoge huren anders te verklaren? Om over andere sores nog te zwijgen, maar die altijd weer hun oorsprong vinden in de gemaakte privatiseringsslagen. Aldus nog altijd die millennials die niet ophouden om te wijzen naar de veroorzakers van hun huidige nood en problemen. Hoewel hun verhaal ook weer een andere kant heeft die gemakshalve wordt verzwegen maar die bijvoorbeeld pijnlijk zichtbaar werd toen drie jonge millennials vanwege een aardbeving op Lombok waar zij hun vakantie doorbrachten, zich geconfronteerd zagen met de vraag of ze hun door alle natuurgeweld geteisterde vakantie moesten omzetten naar een vakantie in een ander ver oord. Dwingende kwesties en springende punten als je nog zo jong bent, maar zaken waar een babyboomer nooit mee bezig is geweest. Meer met de bijbaantjes om de studie en de kamerhuur te betalen, laat staan dat een wereldreis of een tussenjaar ooit im Frage was. Dat waren fantasieën die thuis hoorden in de wereld van Jules Verne, sprookjes die werkelijkheid zijn geworden in de wereld van de millennials. Misschien wel dankzij de babyboomers………

Advertentie