Nog enkele zomerse observaties, voor wat ze verder waard zijn dan dat ze zijn gedaan en omschreven. Gaat – ie.
Het mag toch op zijn minst opmerkelijk genoemd worden dat er ondanks de grote hitte en het kurkdroge gehalte van onze hele leef – en recreatieve omgeving nog nauwelijks sprake is geweest van een noemenswaardige bos-, duin-, heide- of veenbrand. Zijn we opeens zo gedisciplineerd geworden?
Bij dit aanhoudend warme weer en daardoor vaker voorkomend verblijf buiten, worden sommige verhoudingen voor de zorgvuldige waarnemer steeds zichtbaarder. Want het is bijvoorbeeld zonneklaar dat de posities en plaatsen op terrassen, maar ook in restaurants, bepaald worden door vrouwen en moeders, die daarbij tegelijk ook de richting van hun gezichtsveld kiezen. Met mannen en vaders als luisteraars c.q. volgers.
Tijdens een rondgang door het Heuvelland, kom je ze altijd wel op een terras tegen, die echtparen met een hondje bij zich. Aan de koffie met vlaai, terwijl ze volharden in kijken en zwijgen, maar bij wie het ijs slechts te breken is, als ze nog zo’n echtpaar in het vizier krijgen. Waarna het honderduit praten is over de wederzijdse hondjes, zonder dat er een volgende stap naar elkaar gemaakt wordt.
Met zo’n weer blijf je lekker thuis en gaat niet in de bloedhete om buiten te recreëren.