Karsten Kroon en de Giro

Gelukkig is de Giro d’Italia weer thuis na een min of meer mislukt uitstapje van drie dagen naar Jeruzalem, Tel Aviv, de Negev – woestijn en Eilat. Vanaf gisteren kan er weer volop gesmuld worden van de prachtige beelden van alle mogelijke Italiaanse landschappen, die het smakelijke en smaakvolle decor vormen voor de prachtige en spectaculaire wielerwedstrijd die de Giro d’Italia steeds is. Met de kijker thuis in de ereloge gedurende alle etappes en voor de volledige duur ervan. Dankzij Eurosport dat nu het de uitzendrechten heeft verkregen, behoorlijk fors in de bus blaast. Hoewel het, nu de Belgische en Nederlandse publieke zenders het hier hebben laten afweten, want de bom duiten er niet voor over hadden, toch wel behoorlijk wennen is zonder de begeleidende commentaren van Renaat Schotte, Michel Wuyts en José de Cauwer van de VRT, die het NOS – gebabbel telkens ver overtroffen. Dus moeten we het nu doen met complete etappeverslagen die om de haverklap gelardeerd worden met reclameblokken. Waar niemand wat mee kan, maar die kennelijk nodig zijn om die vier, vijf uur wielrennen bij ons thuis op de buis te brengen. Welnu, als het moet, dan moet het maar. Fijn is echter anders. Hoewel het wat kommer en kwel betreft, daar in feite bij blijft.

Want die Vlaamse commentator, die wat stemgeluid nauwelijks het aanhoren waard is, krijgt desondanks de gunst van de twijfel, omdat zijn deskundigheid en kennis daar in ieder geval boven verheven is. Resteert het absolute pluspunt, de winst van de switch van de verslaggeving van de Giro naar Eurosport. Om niet te zeggen de verrassing die het commentaar van ex – profwielrenner Karsten Kroon is. De inkijkjes in het profpeloton, de ins en outs van het hedendaagse wielermetier en de tactische aspecten van het rijden van etappekoersen in teamverband. Het is allemaal aan hem toevertrouwd en bovendien zeer wel te verteren omdat hij zijn beschouwingen en analyses luchtig houdt zonder in de buurt van de oubolligheid te komen. Hij hoeft ook niet de lolligste thuis op de deurknop na te zijn noch bombardeert hij met overbodige feiten en weetjes, terwijl hij wel wordt geacht om de vier, vijf uur koers die wordt uitgezonden, op een aangename manier vol te praten. Valkuilen dus genoeg voor zo’n eerste – of tweedejaars wielercommentator om er in te donderen. Zo niet voor Karsten Kroon, die bewijst een natuurtalent te zijn. Reden waarom hij wat ons betreft in deze rol nog jaren mag blijven.

Advertentie