Nu de trits van Koningsdag, Dodenherdenking en Bevrijdingsdag is afgesloten, is ook weer eens duidelijk geworden waar het in ons land echt om te doen is. Als we de jaarlijkse Oranjepret dan maar als nationale folklore gewoon op de koop toe nemen, dan blijken de vierde en de vijfde mei met het jaar meer gewicht in de schaal van het alom heersende nationale gevoel te gaan leggen. Voor de wat ouderen best een opmerkelijke tendens nadat in de zestiger en zeventiger jaren de klad leek te zijn gekomen in dat jaarlijkse herdenken van de gevallenen en slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. De orde van de dag en misschien wel het liever willen vergeten van alle leed leken in dat tijdsgewricht meer opportuun dan dat enkele moment stilstaan bij het verleden en allen die in die vijf oorlogsjaren ons ontvielen. Gelukkig is Nederland op die schreden teruggekeerd en is met name bij volgende generaties een groeiende belangstelling en engagement met dat oorlogsverleden aan het ontstaan. Waardoor die vierde en vijfde mei langzamerhand onverbrekelijk verbonden lijken met ons nationale gemoed. En hoe dat gevoel is verankerd in onze samenleving, is nog treffendst en fijnzinnigst verwoord door een van mijn Facebook-vrienden en leeftijdgenoot, Jan Kersten, die ik hier dan ook met grote instemming citeer:
“Stella en ik bezoeken al tientallen jaren regelmatig de Amerikaanse begraafplaats in Margraten. Steeds opnieuw indrukwekkend en een plek voor bezinning. In het kader van bevrijdingsdag waren we er weer om eer te bewijzen aan onze bevrijders. Omdat bij de meeste graven nu tijdelijk foto’s geplaatst waren, kregen de gesneuvelden een gezicht. Mannen en jongens, vaak nog tieners van 18/19 jaar die waarschijnlijk een onbekommerd leven hadden met hun familie en vrienden in hun vaderland, moesten plotseling naar onder andere het verre Europa om te vechten voor onze vrijheid. Dat is uiteindelijk gelukt. Ons vaderland is vrij. Zij hebben de strijd voor onze vrijheid met de dood moeten bekopen en zijn nooit meer teruggekeerd naar hun familie en vrienden in hun vaderland….DAT MOGEN WIJ NOOIT VERGETEN!”
robschimmert 
Herdenken is het eren van hen die gevallen zijn voor onze vrijheid.