Vandaag een gedicht met een gezien het schitterende weer erg actueel thema, met een verrassende clou. Het werd geschreven door de stadsdichter van Rotterdam, Hester Knibbe (1946) en het kreeg van haar de titel “Bermtoerisme”:
Men houdt het oog steeds op de weg gericht
niet op de berm waarin ik ooit bij toeval werd
gedropt en nu verwijl als vreemde
deftigheid. Ik sta hier in een soort
verlatenheid en niemand in de weg, men
sjeest langs mij, ik word niet opgemerkt. Behalve
soms door iemand die zich niet fixeert op eigen
pad, mij plots gewaarwordt, afstapt, zich aandachtig
naar mij overbuigt, verrast betast en
concludeert: ach wat een zeldzaamheid, o
delicate kelk, dat je hier
zoiets ziet! Kijk, dan
verheug ik mij, verwelk ik niet voor niets.
robschimmert 
Dat is de echte bermtoerist.