Het gelijk van Baudet?

Hoe de leugens in de wereld komen, mag langzamerhand wel als genoegzaam bekend worden beschouwd. Precies zo blijkt het te gaan met foute gedachten, misvattingen en allerhande rare hersenspinsels. Het bewijs daarvan werd gisteren weer eens ten overstaan van het hele Nederlandse volk geleverd. Want namens haar werd door een kijkerspanel opnieuw een stuurman die zich het meest comfortabel aan de wal voelt, tot politicus van het jaar gekozen. Omdat hij zo vernieuwend, sterk, fris en een verademing was, mocht Thierry Baudet in zijn debuutjaar op het Haagse Binnenhof die titel in de wacht slepen. Zijn xenofobie, vrouw-onvriendelijkheid en anti-constitutionele opvattingen vormen dus geen enkele belemmering meer om bij delen van de bevolking aan te slaan, zou de eerste conclusie kunnen zijn als dat kijkerspanel tenminste een representatieve dwarsdoorsnede van de Nederlandse bevolking is. Waar, ondanks de ongewenste uitkomst, met recht aan getwijfeld mag worden. Maar dat verder terzijde. Want wat er des te meer toe doet is dat Baudy, nu in het Haagse machtsspel nog flinterdun van betekenis, zo maar autoriteit heeft verworven doordat hij bijna ‘lukraak’ of misschien vanwege de verandering van smaak die immers doet eten, werd gebombardeerd tot politicus van het jaar 2017.

Waarin wel meteen de suggestie besloten ligt dat het daarbij om iemand gaat die wat te vertellen moet hebben, een verhaal, een boodschap te bieden heeft, waarnaar het de moeite van het luisteren waard is. Want waarom zou je anders uitverkozen worden? Met als gevolg dat de larie, de kletspraat waardoor hij tot nu toe in de politieke marge opereerde, ineens aan inhoud en gehalte lijkt te hebben gewonnen. Zodat kulkoek als een uittreding van Nederland uit de EU, herstel van de waarden van de negentiende eeuw en nog meer van die reactionaire gedachten, waarin alleen de klok wordt teruggezet, veel meer serieus genomen zouden moeten worden. Ongeacht of we zo het lachertje van Europa worden. Want de politicus van het jaar 2017 vindt dat namelijk, zal een door die verkiezing breder geworden opvatting gaan luiden. Waarmee de cirkel van het bewijs van hoe foute gedachten in de wereld komen, rond is. En vervolgens nog als troost en tegelijk hoop mag gelden dat die hersenspinsels vaker broze luchtspiegelingen blijken die net zo snel verdwijnen als de volgende beste stuurman aan wal verschijnt om als de stem van het verongelijkte volk te mogen fungeren.

Advertentie