Aan het elastiek

Het volgen van de ontwikkelingen in de ICT, of noem het liever bijbenen, is wat mij betreft nog het best te vergelijken met het aanklampen van een wielrenner in een voortrazend peloton dat op de kant gaat of bezig is met een beklimming. Zo ongeveer hang ik ook aan het elastiek als ik weer eens mijn stinkende best doe om volgende nieuwigheden, andere gadgets of stappen voorwaarts te snappen. Waarbij mijn voornaamste doelstelling is om het mij als gebruiker eigen te maken en toe te passen. De slimste van de klas of de snelste van het peloton hoef ik niet te zijn, maar ik wil er wel mee om kunnen gaan en er zo nodig van kunnen profiteren. Dat dat de nodige inspanningen en nogal wat zweetdruppels vraagt, moet menigeen bekend in de oren klinken. Want dat ICT – circus weet van geen ophouden, gaat maar door alsof innovatie een doel in zichzelf is en een garantie om te overleven. Met als gevolg dat ik, en met mij waarschijnlijk nog wel veel meer, op mijn wenkbrauwen loop om het allemaal onder mijn pet te blijven krijgen. Met de voortdurende kans om de boot al of niet definitief te missen. Waardoor die permanente en amechtige achtervolging ontstaat, niet om de koplopers en al hun trends bij te houden, maar wel om op enige afstand in hun voetspoor te volgen in de gelijktijdige wetenschap dat rust op de lauweren van nieuw verworven kennis en kunde uitgesloten is. Want gaan met die banaan blijft het adagium in de ICT.

Zoveel ben ik inmiddels wel wijzer geworden en ervaar ik telkens weer als ik mij een volgende slimmigheid eigen heb gemaakt en daarmee redelijk tevreden ben. Met als meest recente en meest actuele voorbeeld de zelfs maatschappelijke commotie die er nu is ontstaan rond de nieuwste nieuwigheden in de wereld die ICT heet en waarover al menige krantenpagina is volgeschreven zonder dat ik er ook maar ene snars van begrijp. De zoveelste abstractie en ongrijpbaarheid heeft zich in mijn leven aangediend, nu in de vorm van de bitcoin en de blockchain, begrippen die voor mij in nevelen zijn gehuld, raadsels zijn, maar hevig intrigeren omdat de wildste verhalen over winsten die ermee te behalen zouden zijn, de ronde doen. En natuurlijk verdiep ik mij in die bloedstollende materie zonder de illusie dat het mij gegeven is om er kapitaal mee te maken. Voor dat soort spelletjes ben ik niet in de wieg gelegd, ben ik in de loop van mijn leven aan de weet gekomen. Wat niet weg neemt dat ik nog nieuwsgierig genoeg ben om dit maatschappelijk fenomeen te willen begrijpen, ook al moet ik er de grootste moeite voor doen. Omdat ik de aansluiting, het peloton nog niet wil missen, ook als dat meerijden in de laatste waaier betekent. Want dan doe je nog altijd mee.

Advertentie