Waarachtig nog aan toe. Er blijkt zo waar nog goede televisie gemaakt te kunnen worden van het geld van de Nederlandse belastingbetaler. Want met alle reality – programma’s en voortdurend passerende BN’ers leek ik zo langzamerhand er aan toe om definitief afscheid te nemen van de publieke omroep, welke nog zo lang mijn enige plechtanker was als het om televisie kijken ging, waar de commerciële zenders met hun permanente pulp immers al jaren terug voor mij hadden afgedaan. Het was inmiddels zo ver gekomen dat er dagen achtereen voorbijgingen zonder dat de kijkdoos nog bij mij aanging, nadat ik ’s ochtends steeds weer de zoveelste teleurstelling te verwerken had gekregen bij het nakijken van het programma-overzicht van de betreffende dag. Waarmee het predikaat van treurbuis steeds meer van toepassing werd op mijn televisietoestel, bij gebrek aan iets of iemand erop die wat licht in die verdrietige duisternis kon bieden. Maar nu blijkt de aanhouder in mij (of is het toch die onvervalste optimist?) in zijn wachten op betere tijden eindelijk toch beloond te kunnen worden.
Het is de zesentwintigste oktober 2017 die in de annalen van deze mismoedig geworden televisiekijker kan worden bijgeschreven als historisch lichtpunt dat zelfs wel eens een keerpunt in de kwalitatieve neergang van de Nederlandse publieke televisie kan worden. Dankzij Eva Jinek, die ooit door mij ook al afgeschreven was als slachtoffer van haar eigen ambities, maar die volkomen onverwacht bleek te kunnen verrassen met een programma waarin zij verslag doet van haar speurtocht in het Amerika van na de verkiezing van Trump, en meer specifiek van wat er in dat land nu speelt en aan de hand is. Wat zij verbluffend goed doet, in die zin dat zij doorsnee – Amerikanen voortdurend aan de praat weet te krijgen over door Trump relevant en actueel gemaakte kwesties. Met veel empathie, een luisterend oor en de nodige doortastendheid weet zij een geloofwaardig beeld te schetsen van het huidig humeur in Amerika, van wat er in dat land gaande is. Met als resultaat fascinerende televisie in haar programma “De Verenigde Staten van Eva”, dat de belofte van haar unieke talent eindelijk overtuigend inlost, want de Nederlandse kijker een boeiende uitzending schenkt.
robschimmert 
Dit programma is meer dan pruimbaar. Eerder heeft ze ook 6 afleveringen over haar USA gemaakt en die heb ik ook allemaal bekeken. Als het niets is dan haak ik snel af en ga me er niet aan ergeren. Vergeleken met de buitenlandse TV vind ik NL en dan vooral de NPO erg meevallen. Ga eens naar Azië en alle kanalen zenden 24 uur karaoke uit. In de USA is 95% bagger, maar is WGBH een enorm lichtpuntje.
Op dit moment vind ik het dagboek van Hendrik Groen ook interessant. Kijk ik vaak naar het onvolprezen Tegenlicht. Vind ik de Keuringsdienst van Waarde nog altijd fraai, net als de spinoffs van bijvoorbeeld Ersin. Met de Kennis van Nu kan ik ook aanraden. Onlangs ook een zeer fraaie uitzending gezien in de serie Dokters van Morgen. Ik kijk ook graag naar Lubach en de Braboneger. DWDD, Pauw en Nieuwsuur kijk ik doorgaans achteraf zodat ik er de (soms meer dan) acceptabele delen uit kan halen.
Al met al meer TV dan goed voor me is. Alle meuk over bakken en sport gaat alleen aan als ik echt niets te doen heb, maar dat komt bij mij niet vaak voor. De tijd van passief op TV-programma’s wachten heb ik al jaren achter de rug. Er is ook nog zoiets als het internet. 😉
Ik kijk zelden naar dit soort programma’s, heel vaak ben ik gewoon ergens mee bezig.
Ik heb hetzelfde. Eva afgeschreven, tot ze met dit programma kwam.
Het komt ongetwijfeld omdat ze van de VS houdt en het ziet afglijden. Dan is er geen tijd voor je eigen ego.