Gek, gekker, gekst. Oftewel waar gaat dit eindigen? Logische vraag en constatering tegelijkertijd, die opgeroepen wordt door de aankondiging van een zoveelste tariefsverhoging welke per 1 januari weer door PostNL wordt doorgevoerd. En nog dwazer de argumentatie die daarbij wordt gebruikt. Per 1 januari 2018 worden de postzegels weer eens duurder. De zoveelste prijsverhoging sinds 2000. Dat heeft ertoe geleid dat de tarieven sindsdien meer dan verdubbeld zijn. Wat ook nog eens zo vaak gebeurt, dat de waarde niet eens meer op de postzegels wordt vermeld. Is dit op zich al te bizar voor woorden, de redengeving slaat werkelijk alles en gaat het gezonde verstand ver te boven.
Want die prijsstijgingen zijn alleen maar nodig om de toenemende kosten te dekken, kosten die trouwens alleen maar verder zullen groeien als mensen alsmaar minder brieven versturen. En omdat die tendens onomkeerbaar lijkt, is het niets anders dan een hopeloos achterhoedegevecht dat PostNL levert, dat ook nog eens geen einde kent, met in extremis duizelingwekkend hoge tarieven. Om de doodeenvoudige reden dat PostNL wettelijk verplicht is om overal in het land op vijf dagen per week de post te bezorgen. Wat per slot van rekening gewoon inhoudt dat hoe minder brieven PostNL bezorgt, des te meer de tarieven van postzegels mogen stijgen. Zoiets als de omgekeerde wereld dus of in elk geval wat daar op lijkt, zou wie het allemaal nog begrijpt, met het volste recht mogen zeggen.
De enige optie is gewoon niets meer per post te versturen. De pakketdiensten zijn straks goedkoper dan een brief bezorgen…