Come back van Youp

Het moet gezegd. Youp van ’t Hek was de laatste tijd in zijn columns wat aan de magere en flauwe kant. Het peper was zoek geraakt. Mogelijk door zijn hartproblemen of door de komkommertijd. In elk geval gaat hij vandaag weer ouderwets los in zijn NRC – column, waar ik de volgende twee fragmenten uit heb geknipt om mijn lezers en bezoekers ook wat ervan te laten meegenieten

Of ik seksueel misbruikt ben in mijn jeugd? Of vroeg u dat niet? Het antwoord moet ik u voorlopig schuldig blijven. Domweg omdat ik in mijn leven nog nooit in therapie ben geweest. Dus het zou zomaar kunnen dat dat binnenkort tijdens een sessie naar buiten komt. Dat een van mijn inmiddels overleden ouders…Hoewel? De directeur van het Centrum Late Effecten Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering zegt dat een goede therapeut niet op zoek gaat naar verborgen herinneringen. Wie dat zegt? De directeur van het Centrum Late Effecten Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering. Ik moest ook even nadenken toen ik deze functie donderdag in mijn ochtendkrantje las. Het is niet een job die je er op de vrijdagmiddagborrel na twee witte wijn gemakkelijk uitfloept. Dat je zonder blikken of blozen zegt dat je directeur van het Centrum Late Effecten Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering bent.
Toen ik over deze functie las dacht ik: dit baantje moet die directeur zelf verzonnen hebben. En gelukkig is dat ook zo. De huidige directeur van het Centrum Late Effecten Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering is ook de oprichter van het Centrum Late Effecten Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering. Maar zij twijfelt dus aan de therapeut. En ik? Ik hou me lekker buiten deze discussie.

(Volgend fragment)

Ik heb het veel te druk en ben vooral vrolijk met allerlei klein bier deze week. Zoals? Nou, bijvoorbeeld binnen de VVD waar het blondste eendje uit het wak een boek heeft geschreven. Hoewel? Het schijnt dat het vooral door een vriendje van gladkakker Thierry Baudet in elkaar is geflanst. Ik heb het inderdaad over Ybeltje, het meest zinloze Kamerlid sinds eeuwen. Zes jaar lang is er niets uit haar handen gekomen. Nul-komma-nul-nul-nul. Ze zat ’s avonds in de catacomben van het Kamergebouw uren naar Netflix te koekeloeren tot ze mocht stemmen. Dat enge forum van Thierry heeft de gefrustreerde kneus met een smoesje hun clubhuis ingelokt en tijdens een borrel verleid tot het boekje. Op zich een geestige actie. En handig om daar zo’n klaploopster met het IQ van een ons plankton voor te misbruiken. Ondertussen smullen wij van deze onzin. En helemaal van de verkrampte reacties van Rutte en Halbe.

Advertentie