Het moet er nog maar eens opnieuw van komen. Van de verzuchting die hier al eerder te horen was, maar die nu alleen maar aan kracht heeft gewonnen omdat er sinds die laatste keer helemaal niets is veranderd. Wat alles des te erger en hopelozer maakt. Natuurlijk gaat het over het binnenslands politiek bedrijf, over de Haagse binnenwereld, waar het geluid van de Nederlandse kiezer maar niet wil doordringen, waar de tien miljoen stemmen die op 15 maart werden uitgebracht, niet worden gehoord. Hoezo urgentie die uit de stembusgang zou zijn gebleken? Niet als het aan de heren en dames politici ligt die driftig en doof hun eigen gang blijven gaan, die nog altijd op weg zijn naar niets, als ze al in staat zijn om een route uit te stippelen naar een perspectief of een horizon. Dus niet, getuige hun voortdurende escapades op de vierkante millimeter. Want dat is de speelruimte geworden waar ze zich thuis en op hun gemak voelen plus capabel genoeg om dat gebied te overzien en te beheersen. Of zou er toch iemand zijn die over de eigen schaduw kan springen? Denk het maar niet gezien dat dagelijks niks dat maar verteld blijft worden over de voortgang van de formatie, die zich steeds meer manifesteert als een perpetuum mobile dat zich in het luchtledige bevindt.
En zou het daarom niet beter zijn om die heren en dames politici de komende jaren tot de volgende Kamerverkiezing gewoon hun gang te laten gaan, zonder er verder naar om te kijken? Omdat er toch een demissionair kabinet is dat tot nu toe adequaat op de winkel past en er dus geen enkele noodzaak aanwezig is om daar ook maar enige verandering in aan te brengen. Ook gezien het feit dat Brussel daarnaast de rest doet en eventuele gaten dicht. Waardoor het er ook helemaal niet meer toe doet dat die hele formatie nu drie weken stil ligt omdat alle participerende politici – mind you – zo aan vakantie toe zijn. Alsof ze iets hebben gepresteerd dan wel hebben verplaatst. Zes weken verlof zou trouwens even goed zijn. Waarna de show weer verder kan gaan. Al was het maar alleen om de schijn van het democratisch proces hoog te houden. Wat natuurlijk de gedachten en overpeinzingen zijn van een cynicus pur sang. Maar wordt een mens dat niet bij zoveel politiek gestuntel, dat nul komma nul oplevert?
robschimmert 
We gaan op deze wijze het record van België verbreken
Je kan het ook als een luxe zien wat we ons hier kunnen veroorloven, we nemen ons de tijd om tot een consensus te komen.