Volle glazen en bodempjes

Het is niet zo eenvoudig om in een enkel woord of begrip het verschil tussen Limburgers en met name Hollanders te duiden. Wat maakt Limburgers nou zo veel Bourgondischer dan de Nederlanders van boven de rivieren? Ga daar maar aan staan en probeer het dus liever eens aan de hand van een dagdagelijks voorbeeld. Een grote kans van slagen om dat zo sprekende onderscheid dan wel helemaal duidelijk te maken. Neem gewoon eens twee glazen bij de hand en laat het ene door een Limburger met wijn vullen en het ander door een Hollander. Gerede kans dat het eerste glas, dat van de Limburger, ook echt vol is, terwijl de Hollander zich beperkt tot een bodempje. Waar de Limburger vindt dat een glas er nu eenmaal om vraagt om gevuld te worden, zal de Hollander zijn maat houden, omdat het zo hoort, omdat de etiquette dat vraagt.

Waarna deze een uitgebreid ritueel laat volgen om dat bodempje op waarde te schatten, te proeven en er mondjesmaat aan te nippen. De Limburger daarentegen neemt niet die tijd, maar drinkt zijn glas leeg om aan een volgend te beginnen als aan de andere kant van de tafel – bij de Hollander – de helft van het bodempje net is verdwenen. Wat dus zoveel wil zeggen dat bij de Limburger de vraag niet eens is of het glas half vol of half leeg is. Het is namelijk altijd vol en maar even leeg, omdat de kwestie van dat halfvolle of halflege glas aan hem als ware Bourgondiër niet besteed is, hij zich met dat geneuzel niet bezig houdt, maar de drank gebruikt waarvoor ze bedoeld is, namelijk om te drinken, in plaats van er ingewikkeld over te lullen. Waarmee het verschil met de Hollander wel het treffendst is geduid.