Ze was tot in de zeventiger jaren een prominent recensent van de popmuziek in de Volkskrant. Daarna is ze een even vooraanstaand dichteres geworden, Elly de Waard. De ene bezigheid combineerde ze met de andere activiteit in het volgende gedicht dat de titel “En in de schemering” draagt:
En in de schemering zong
de uil zijn blues; veel
van ook zijn verdriet
was al geweest, zijn droevig
lied kwam immers uit
zijn hele lichaampje en niets
gekunstelds was er aan
het werd door niets
gestuit – zo hoort muziek
te zijn: voluit, een druppel
die je dorstige, je uit-
gedroogde ziel
in zich opzuigt.
robschimmert 
De uil is weer eens wat anders dan schrijven over Bowie en Roxy Music