Een vergelijking van processies

Het feit dat vandaag de Sacramentsprocessie door Schimmert trekt, is een mooie aanleiding om nog eens terug te kijken op ons verblijf in Andalusië, en meer speciaal op een evenement waar wij bij toeval tijdens ons bezoek in Cordoba tegen aan liepen. Het was op een zondag, een zonnige en warme zondag. Bijna de perfecte ambiance voor een processie die die dag door de oude binnenstad van Cordoba trok, langs de betoverend mooie Mezquita – kathedraal, naar de oude Moorse wijk met haar smalle straatjes, waar gegeven hun nauwheid eigenlijk geen doorkomen aan was. Maar voor die processie, waarin centraal een reusachtig Mariabeeld, natuurlijk wel. Zij het met de nodige moeite en krachtsinspanningen en allerlei handigheden en vondsten om vooral de weg te vervolgen. Wat telkens weer tijd vroeg van de vele deelnemers, die dat ongemak niet eens een ongemak vonden, het voor lief namen en zo de tijd vonden om een sigaretje op te steken, even te rusten, met elkaar een praatje te maken of om even een bodega binnen te wippen om een glas wijn te nuttigen. Kortom, relaxeder en ontspannener kon de sfeer haast niet zijn tijdens en in deze processie, die weliswaar een religieuze betekenis had, maar meer de aard van een sociale gebeurtenis toonde, meer als een ontmoetingspunt fungeerde.

Waardoor het allemaal losjes verliep, weliswaar niet zo opschoot, maar toch de weg volgde met dat Allerheiligste die gevolgd moest worden. Met mij als de hoogst verwonderde toeschouwer die het allemaal aanschouwde, maar toch even de draad kwijt raakte met het beeld dat nu eenmaal bij mij bestond van een processie. Een beeld dat zich in de loop der jaren had gevormd door het zien van opeenvolgende processies, waarin de religieuze toewijding en ernst nadrukkelijk de boventoon voerden en beleving ervan een individuele aangelegenheid was. Met voortdurend bidden en knielen, de versieringen en de koralen, de missen bij de kapellen, wat bij elkaar voor een plechtstatige en gewijde sfeer in de straten van Schimmert zorgde, welke in een schril contrast stond, constateerde ik op die zondag in Cordoba, tot de lichtheid die het religieus bestaan en haar beleving daar in dat Zuiden van Spanje kennelijk bezat. Met verschillen die veel groter zijn dan wij in Limburg zullen geloven of erkennen. Want het valt natuurlijk niet mee om met eigen ogen te zien dat wij hier in het Zuiden van Nederland vergeleken met de Andalusische wereld ook heel gewoon Calvinisten zijn, met dan hier en daar toch nog een Bourgondisch trekje.

Advertentie