Adrenaline in Malaga

Adrenaline is een hormoon die wordt geproduceerd in het bijniermerg. Het komt in grote hoeveelheden vrij in omstandigheden die door het lichaam als (mogelijk) bedreigend voor de overleving worden ervaren en die daardoor stress veroorzaken, waarbij snel en adequaat handelen vereist is. Zodat het nauwelijks betoog behoeft dat het bijvoorbeeld bijzonder nuttig kan zijn in bepaalde verkeerssituaties, zoals ik op de laatste dag van onze reis in Andalusië heb ervaren. Meer in het bijzonder in de ochtendspits van Malaga, dat met inbegrip van alle aangrenzende kust – en badplaatsen zo’n miljoen inwoners telt, waarvan grote aantallen zich in de morgenuren naar het centrum van die stad verplaatsen. In auto’s, over avenida’s, zes rijen dik. Wat ik niet tot mijn gebruikelijke habitat reken en zeker niet om half acht in de morgen, maar waar ik deze keer wel deel van moest uitmaken omdat ik om acht uur mijn huurauto moest inleveren. Dat moest zo vroeg omdat ons vliegtuig om 09.45 uur zou vertrekken en de bagage tot uiterlijk 08.45 uur afgegeven kon worden. Omdat de plaats van afgifte van de huurauto buiten het vliegveld lag, ook aan de buitenkant van Malaga, was de planning voor dat laatste deel van onze fly & drive – reis behoorlijk krap bemeten en daarmee in principe al een bron van stress. Daar kwam nog bij dat het laatste traject van ons hotel in Granada naar het verhuurkantoor zo’n 120 kilometer bedroeg, die grotendeels in het donker afgelegd moesten worden. Van een behoorlijke nachtrust komt in dat soort omstandigheden, althans bij mij, niet veel terecht, omdat ik er toch voortdurend mee bezig ben hoe het zekere het beste voor het onzekere genomen kan worden.

Logisch dat we daarom al om 06.00 uur op pad gingen en onze weg zochten aan de hand van de aanwijzingen die een medewerker van het verhuurkantoor ons op de eerste dag had gegeven. A 92, A 45, MA 20 en de MA 21 en je rijdt dan zo bij ons het terrein op, had hij ons nog verzekerd. Wat aanvankelijk bewaarheid leek te worden, tot het moment dat de MA 20 zich had moeten aandienen, maar zich niet liet zien en wij steeds meer in het drijfzand terecht kwamen dat de ochtendspits van Malaga bleek. Waarin we geen kant op konden, met de stroom mee hadden te gaan, met een klok die wel steeds sneller leek te tikken in de richting van het cijfer acht. En zoals het dan gaat, raak je steeds verder van huis, weet je het niet meer, tot opeens de zee zich als een richtsnoer aanbiedt, als de richtingwijzer die je vertelt welke kant op te gaan, terwijl het bloed in je slapen begint te kloppen. Wat dus de adrenaline is, die dan aangemaakt wordt en die je helpt overleven door je beslissingen te laten nemen, volgens je gevoel die je de goede kant op leiden. Want dat moet de enige verklaring zijn geweest waardoor we zonder te weten hoe en waarom toch uit die chaos, die heksenketel, dat doolhof zijn geraakt om exact op tijd, dus om klokslag 08.00 uur het terrein van het verhuurkantoor op te rijden. Maar nogmaals, vraag niet hoe. Hier heeft een andere macht, noem het de adrenaline, ingegrepen en ons naar de goede plek in Malaga gebracht.

Advertentie

Over robschimmert

een senior met een brede belangstelling en een sterke maatschappelijke betrokkenheid, die daaraan op schrift en in de vorm van een weblog vooral uitdrukking wil geven.
Dit bericht werd geplaatst in Persoonlijk en getagged met , , , . Maak dit favoriet permalink.

3 reacties op Adrenaline in Malaga

  1. Sjoerd zegt:

    Ik neem gewoon Tommy mee op reis. Geen stress…

  2. L zegt:

    Ik krijg het al benauwd bij het lezen ervan…

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s