Ondergang van een vooroordeel

Nu de uitzendingenreeks is afgelopen, kan het hoge woord er uit. Na jarenlange afwijzing en ontkenning, ben ik om, overstag gegaan. Niet dat ik nu meteen een fanatieke fan geworden ben, verslaafd ben geraakt aan het programma. Maar ‘Boer zoekt vrouw’ heeft er gedurende dit seizoen in mij een aandachtig en geamuseerde kijker bij gekregen. Hoewel aanvankelijk toch nog sceptisch – want hardnekkig blijkt een vooroordeel toch best te kunnen zijn – raakte ik meer en meer in de ban van het hele datingconcept, dat, het moet gezegd, op een integere wijze op het scherm werd gebracht. Met respect voor alle deelnemers, maar tegelijk ook getuigend van empathie, op een wijze zoals empathie moet zijn. Dus zonder dat het ergens over the top ging, sentimenteel of ranzig werd, waardoor je je als kijker plaatsvervangend zou hebben kunnen schamen, omdat je van bepaalde intimiteiten niet getuige wilde zijn. Niets van dat al is er wat mij betreft aan de hand geweest in alle sessies met de vijf deelnemende Nederlandse boeren in het buitenland in gezelschap van hun kandidaat – geliefdes. Innemend, charmant en beschaafd zou ik de wijze kunnen noemen waarop dit dating-format voor het voetlicht werd gebracht dat dus nergens zo gebeurde dat je je overbodig kon gaan voelen.

Wat aan de andere kant niet wil zeggen dat zoetsappigheid troef werd. Integendeel, aan spiegels die voor werden gehouden en confrontaties was er geen gebrek. Wat alleen maar in het voordeel van de deelnemers pleit, die zich zo kwetsbaar hebben durven opstellen, met name ook omdat ze zonder twijfel hun toestemming hadden gegeven voor de uitzending van soms best indringende beelden. Het droeg er zeker toe bij dat het aanraakbare mensen werden en waren, want heel herkenbaar in hun emoties en zwakheden. Waardoor je als kijker nog dichter zat op de ontwikkeling van communicatie tussen mensen die aanvankelijk vreemden voor elkaar waren en ook getuige was van groepsprocessen in alle verschijningsvormen. Met als gevolg dat er voor mij boeiende televisie ontstond, die mij steeds meer ging verrassen, natuurlijk omdat ik aanvankelijk zo sceptisch was en, naar nu blijkt, gevangen in een vooroordeel. Ik ben blij dat ik daarvan verlost ben en dus vrijuit van ‘Boer zoekt vrouw’ heb kunnen genieten.

Advertentie

Over robschimmert

een senior met een brede belangstelling en een sterke maatschappelijke betrokkenheid, die daaraan op schrift en in de vorm van een weblog vooral uitdrukking wil geven.
Dit bericht werd geplaatst in Media en getagged met . Maak dit favoriet permalink.

3 reacties op Ondergang van een vooroordeel

  1. Sjoerd van bVision zegt:

    Dus maar wachten op het volgende seizoen. Aan mij is TV niet besteed…

  2. sjogkel zegt:

    Ik heb ooit een seizoen gevolgd. Het was dit jaar een goede reeks, wat ik zo opvang. Toch is het best raar, vier vrouwen (en Yvonne Jaspers) op je dak krijgen met camera’s erbij, daarna wordt alles geknipt en geplakt en maakt de regie er afleveringen van om daarmee een miljoenenpubliek te bedienen. In het beste geval kijken we naar onszelf, liefde en verdriet hetzij op veilige afstand.

  3. Mack zegt:

    Ik had wel plaatsvervangende schaamte. Heb hem snel omgezet toen het aanstond.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s