Het lijden van het peloton

Als wielerliefhebbers iets missen, dan is het wel de compassie met hun favorieten, met de krijgers in het peloton. Voorop staat het ultieme plezier dat aan een wielerkoers beleefd moet worden. En wanneer is zo’n wedstrijd meestal op zijn best? Inderdaad als de weersomstandigheden op zijn slechtst zijn, als het bar en boos weer is en de wielerhelden gedoemd zijn om te lijden als ze strijden en hun naam van dwangarbeiders op de weg het meest eer aan doen. Dan is het voor de kijker , de echte liefhebber smullen geblazen bij het aanschouwen van de pijn die er gedurende meer dan tweehonderd kilometer wordt geleden. Met uiteraard respect en extase en bewondering voor die mannen die zulke misère als een gegeven, als een voldongen feit, als een fact of life aanvaarden. Vandaar dat de tot nu toe gereden voorjaarsklassiekers niet dat echte drama brachten, niks en niemand meesleepten. Gewoon omdat het weer te mooi was. Want rijden over de kasseien bij Roubaix of in Vlaanderen behoort bij een gierende storm en regenvlagen te gebeuren en wordt dus atypisch en onwerkelijk als de temperatuur naar zo’n twintig graden wordt opgestuwd door het vriendelijkst mogelijke zonnetje.

Logisch daarom dat de verwachtingen voor de vandaag te rijden Luik – Bastenaken – Luik behoorlijk hooggespannen zijn, nu de weergoden de renners niet zo goed gezind lijken en dus de temperaturen in de Ardennen waarschijnlijk net boven de twee, drie graden zullen krijgen. Waardoor een beetje regen al snel hagel en natte sneeuw kan worden en de wielerliefhebber met zijn onstuitbaar verlangen om lijden te zien, wel eens op zijn wenken bediend zou kunnen worden. Hoewel het natuurlijk nooit zo hevig en intens kan zijn als in de vroege tachtiger jaren toen Bernard Hinault deze klassieker afgetekend en met acht minuten voorsprong won, nadat hij de laatste honderd kilometer solo door een rijk besneeuwde wereld had gereden, met ook nog eens een straffe wind tegen. Dat waren inderdaad andere tijden, waarnaar de herinnering blijft teruggaan en tegelijk het intense verlangen voedt dat zulke exploits en drama’s weer eens, misschien wel vandaag, zullen terugkeren. Of die diepe wens wordt verhoord, of dat er opnieuw een jaar gewacht moet worden, zal over dik vijf uur absoluut duidelijk zijn.

Advertentie

Over robschimmert

een senior met een brede belangstelling en een sterke maatschappelijke betrokkenheid, die daaraan op schrift en in de vorm van een weblog vooral uitdrukking wil geven.
Dit bericht werd geplaatst in Sport en getagged met , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

3 reacties op Het lijden van het peloton

  1. Mack zegt:

    Ben niet een echte wielerliefhebber, maar mag het af en toe graag zien. Voor mij doet het landschap er ook toe, en dat zie ik toch het liefst bij mooi weer. Ik dus graag een beklimming van een Alp bij mooi weer.

  2. Hein zegt:

    Man wat vindt je daar nou aan?

  3. Sjoerd van bVision zegt:

    Ik vind het tegenwoordig veel te berekend… Alhoewel Valverde het weer voor elkaar heeft gekregen

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s