“Bij dag slaagt men erin om te vergeten“, dat is de titel van het zondagse gedicht. Het is een sonnet, dat werd geschreven door Hanny Michaëlis, de vrouw van Gerard van ’t Reve, voordat deze uit de kast kwam, en dat als thema het brandend verlangen heeft, dat ieder wel eens onder de leden zal hebben gehad:
Bij dag slaagt men erin om te vergeten
hoe diep zich de verraderlijke pijn
sluw als een slang in ’t hart heeft vastgebeten.
Bij dag slaagt men erin gewoon te zijn
tevreden en zelfs opgewekt te heten.
Gewillig drinkt men de goedkope wijn
der alledaagsheid, tegen beter weten,
en laat zich troosten door de zonneschijn.
Alleen de nacht, genadeloos, ontdekt
hoe tevergeefs de ziel zich tracht te warmen
aan ’t droombeeld, door herinnering gewekt.
En elke nacht opnieuw, zonder erbarmen,
doorvlijmt het lichaam, weerloos uitgestrekt,
hetzelfde heimwee naar dezelfde armen.
