Het is opmerkelijk hoe de openbare ruimte en veel van wat zich daarin bevindt, aan haar lot wordt overgelaten. Wie zijn ogen een beetje de kost geeft, wat beter oplet, komt tot de meest verrassende en tegelijk verontrustende ontdekkingen. Wat bijvoorbeeld meteen tot de conclusie voert dat weinigen zich er blijkbaar verantwoordelijk voor voelen of zich daartoe geroepen achten. Die openbare ruimte kon zo te zien wel van niemand zijn, afgezien dan van het feit dat gemeenten en hun diensten er wel voor zorgen dat grote delen ervan schoon en opgeruimd blijven. Met daarnaast toch wel degelijk nog plekken die kennelijk in een niemandsland vallen, waar niemand zich dus mee bemoeit. En die springen toch het meest in het oog, zeker als een opvallende status quo daarin geen einde kent en daardoor steeds curieuzer en onbegrijpelijker wordt. Zoals dat het geval is met die wieldop die nu al zeker zeven jaar lang op de rand van de oplopende uitrit van de parkeergarage van het Zuyderland Ziekenhuis in Sittard ligt.
Ik weet inmiddels niet meer beter dan dat dat ding daar ligt en dat je er dus even voor moet uitwijken. Een aantal jaren geleden heb ik er al melding van gemaakt, maar waarschijnlijk niet indringend genoeg om beweging in de richting van die vergeten wieldop op gang te krijgen. Dus is het mij daardoor nu wel best geworden en laat ik het maar zo, met de haast verpletterende zekerheid dat het bij mijn volgende bezoek, over een paar maanden, nog precies zo gesteld zal zijn met die wieldop. Waarmee tegelijk bij mij de vraag blijft bestaan of ze misschien bij de parkeergarage hoort, haar uiterlijk zou moeten verfraaien. Je weet het immers nooit met het voortschrijdend inzicht van architecten, die met hun creaties en gedachten sneller zijn dan een gewoon mens kan of wil geloven. Maar ik geef meteen grif toe dat zo’n idee ook weer te cynisch voor woorden is.
Wat let je om hem mee te nemen en thuis weg te gooien en zo een goede daad voor de gemeenschap te verrichten…
Toch liever niet op een uitrit van een parkeergarage. Daar heb ik mijzelf en mijn lijf nog net iets te lief voor…..
En Belgie dan?