De biografie van Sonja Barend

De biografie is allang haar oorspronkelijke betekenis kwijt geraakt. De enkele uitzondering daargelaten moet vanuit dat genre geen bijdrage meer aan de geschiedschrijving of de literatuur verwacht worden. Want welke BN’er aarzelt er nog over zo’n levensbeschrijving, waarbij leeftijd al helemaal geen maatstaf meer is? Met als gevolg dat de ene biografie na de andere het levenslicht ziet, wat met een dusdanige snelheid gebeurt dat er veel meer dan dertien ervan in een dozijn gaan. Met kwaliteit als de sluitpost van haast ieder verhaal, omdat het natuurlijk wel geld in het laatje moet brengen. Dus is het echt zoeken naar een speld in een hooiberg om nog een uitgelezen biografie tegen te komen, waarin bijvoorbeeld nog eens echt op een haast afgerond leven wordt teruggekeken door iemand die altijd al wel wat te melden had en dus in deze biografie ook. Daarom kon het niet anders dan dat uitgekomen werd bij het levensverhaal van Sonja Barend, dat op zich geen afgeronde vertelling is, maar haar kracht ontleent aan een paar rode draden die haar leven in belangrijke mate beheerst hebben. Zoals de abrupte verdwijning van haar biologische vader die in Auschwitz werd omgebracht en die zij dus nooit heeft gekend.

                                                                                                                                                                                              Met daarnaast de liefdevolle relatie met haar moeder die de oorlog overleefde, maar die aan haar dochter Sonja nooit heeft kunnen vertellen hoe en waarom haar man c.q. vader werd opgepakt. Daaromheen worden diverse lijnen geweven. De ingewikkelde verstandhouding met haar stiefvader. Het verhulde verleden dat dan weer transparant werd en dan weer in nevelen verdween. De liefde van haar leven die haar drie stiefdochters bracht. De zware ziekten die haar verschillende malen hebben geteisterd. Met op de achtergrond, let wel, echt op de achtergrond, haar televisiewerk dat eigenlijk nergens in het hele boek een dominante plaats krijgt en dus als het ware een bijzaak in haar leven vormde, dus ook geen reden was voor pretenties. Waarmee de kracht van deze biografie meteen is gekenschetst. Ze belicht namelijk ten voeten uit de mens die een bekende naam kreeg door dat televisiewerk, dat ieder al uitvoerig kent. Maar dus niet de Sonja Barend daarachter. Die komt namelijk volledig in beeld doordat zij daar zelf over schrijft en vertelt in dit “Je ziet mij nooit meer terug”. Dat van harte aanbevolen kan worden, ook omdat het toegankelijk is, fijn leest en tegelijk wel degelijk ergens over gaat.

Advertentie