Een analyse vooraf…

Aan de vooravond van de dag waarop de vaderlandse geschiedenis de zoveelste beslissende wending gaat nemen, als de media tenminste geloofd mogen worden, is een analyse vooraf over de aanloop naar die verkiezingsdag misschien weer eens wat anders na alle voorspelbaarheid die wij de afgelopen weken van lijsttrekkers en hun partijen voor de kiezen hebben gekregen. Want dat de politieke kluwen na morgen even onontwarbaar zal zijn gebleven als de voorgaande vier parlementaire jaren, staat nu al als een paal boven water. Net zo als er vergif op ingenomen kan worden dat de balans tussen links en rechts, tussen progressief en conservatief, exact hetzelfde blijft. Beide blokken zullen elkaar in de Kamer weer naadloos in evenwicht houden. Alleen zullen de verhoudingen en zetels daarbinnen wat anders verdeeld zijn. Waarmee we van de regen in de drup komen, met dien verstande dat de poppen en koppen qua naam en gezicht veranderen. En dat nadat in de verkiezingscampagne al luid en duidelijk werd gepreludeerd op een gevecht om de stemmen op de rechterflank van het politieke spectrum, dus tussen VVD en PVV. Wat zich echter naarmate de campagne vorderde en de peilingen elkaar in een steeds hogere snelheid opvolgden, begon af te tekenen als boerenbedrog. Een regelrechte fictie die uit de kokers van handige spindoctors en parlementaire verslaggevers moest zijn gekomen.

                                                                                                                                                                                                        Bezijden de werkelijkheid dus, bleek voorafgaand aan de beoogde apotheose, dat debat tussen de twee lijsttrekkers van de VVD en PVV. Want tezamen scoorden zij niet meer dan 48 zetels, dus nog geen derde van de te vergeven 150 zetels en evenveel als D’66, Groen Links en de SP volgens de polls zouden behalen. Waaraan ter linkerzijde een twintigtal zetels toegevoegd kan worden van andere progressieve partijen zoals de PvdA, DENK en de Partij voor de Dieren. Dus is dat hele debat, de volledige verkiezingscampagne niet meer dan een zijspoor geweest, waar juist de twee uitgesproken conservatieve partijen goede sier hebben kunnen maken, maar waardoor de kiezer toch ernstig is misleid. Omdat de krachtsverhoudingen, als de peilingen geloofd mochten worden, echt geheel anders lagen. Met als te verwachten resultaat morgen dat de stembusgang niets teweeg heeft gebracht, geen verschuiving, laat staan een aardverschuiving, maar veel eerder een handhaving en voortzetting van de status quo. Zodat alle herhaalde en vaker luidruchtig geschreeuw niets meer heeft opgeleverd dan zo’n enkel vlokje wol. Oftewel, de kiezers deden een plas en alles bleef zoals het was. Want we zouden eens niet in Nederland zijn.

Advertentie